Wiosna jest kobietą - felieton Krystyna Trzupek

Potrafi być kapryśna i krnąbrna, czasem strzela focha, dąsa się, jak to kobieta. Nieraz każe na siebie długo czekać, ociąga się z przyjściem. Zwodzi, próbuje cierpliwość. Potrafi nieźle namieszać. Niby wysyła sygnały, że jest blisko, by po jakimś czasie znów się wycofać i ukryć.

Czasem krzyczy, mimo, że nigdy nie podnosi głosu. Daleko jej od wrzaskliwości i wulgarności. Najwięcej wyczytasz z jej oczu i wsłuchując się w to, co mówi niby od niechcenia. Największa prawda ukryta jest zawsze między wierszami, a niedopowiedzenie jest oczekiwaną odpowiedzią. Jej słowa schowane są w tym, co przemilczane.

Lubi się stroić, przyozdabia długie włosy w barwne kwiaty, wplata je w suknie. Kocha zieleń, ale nie znosi czerni. Kolor czarny jest jej obcy. Potrafi zachować umiar. Tajemniczość przykrywa to, co oczywiste, budząc jeszcze większy respekt i szacunek. Nie wdaje się w puste dysputy, nie dlatego, że nie ma argumentów, tylko dlatego, że to urąga jej godności. To ona decyduje, co jej nie wypada, a jej decyzje są zawsze mądre. Nie rozmienia się na drobne, by wszystkich zadowolić i nie udowadnia na siłę swojej racji.

Nie potrzebuje korony, by królować. Jej panowanie jest oczywiste. Jej ruchy, iście królewskie, zdradzają jej szlachetne urodzenie.
Nie jest bierna i uległa. Nie podporządkowuje się niczemu i nikomu. Nic i nikt jej nie zniewala. Ma w sobie wszystko, co może uczynić ją szczęśliwą. Nikt nie musi jej potwierdzać wartości i nie potrzebuje też żadnej obrony. Nie jest nikomu podległa. Jest wolna, w pełni samodzielna, niezależna. Każdy, zwłaszcza osobnik płci męskiej, czuje się zaszczycony, że może przebywać w jej obecności.
Wiosna jest kobietą, ale i odwrotnie. Każda kobieta jest taką Wiosną – Królową.