Władysław Maternicki urodził się w Krynicy i było to jego ukochane miasto. Znał tu każdy zakątek i jego historię. Znał mieszkających tutaj dziś i kiedyś ludzi oraz koleje ich losu. O każdym mógł snuć długie opowieści. Jest autorem pionierskiego opracowania o Starym Zabytkowym Cmentarzu w Krynicy.
Ale chyba najbardziej sprawdził się jako działacz turystyczny. Zamiłowanie do gór i ich znajomość sprawiła, że należał do wielu organizacji turystycznych w Krynicy. Do PTTK zapisał się w 1958 roku i zdobywał coraz to wyższe stopnie w tej organizacji – był przewodnikiem beskidzkim od 1966 roku, przodownikiem i instruktorem turystyki narciarskiej od 1964 r.
Najlepiej jednak czuł się zimą w górach. Wędrował po nich na nartach. To zamiłowanie do zimy i nart zaowocowało jego przynależnością do Grupy Krynickiej GOPR. Ratownikiem górskim został w 1960 po odbyciu odpowiednie przeszkolenia pod okiem ratowników tatrzańskich w Zakopanem. Jego fachowość i znajomość gór przydała się w naszej organizacji. Uczestniczył w wielu wyprawach ratunkowych i poszukiwawczych w Beskidzie Sądeckim i Beskidzie Niskim. W lata 60 i 70 to nie dzisiejsze ratownictwo ze skuterami, quadami. Wtedy trzeba było brnąć po pas w śniegu by dotrzeć do poszkodowanego. Jego ofiarność i zasługi w służbie turystyki i ratownictwa została doceniona. Został odznaczony odznaczeniami państwowymi, regionalnymi i resortowymi. m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1986 r), medalem Ministra Sportu i Turystyki „Zasłużony Działacz turystyki”, Złotą Odznaką GOPR, Złotą Honorową odznakę PTTK.
Trzeba powiedzieć, że był bardzo uczynnym, miłym i serdecznym przyjacielem nas wszystkich którzy znaliśmy go przez kilkadziesiąt lat.
Maciej Więcek
