Trwający blisko dwie godziny trening popularnych "Smoczyc" nie wyssał całej energii z rugbystek, więc podczas rozmowy bawiły się nie gorzej niż w trakcie treningu zaserwowanego przez szkoleniowca Leszka Samela, pełniącego też funkcję prezesa Juvenii.
- Trener ma za dobre serce - mówi 18-letnia Aleksandra Drozd, najstarsza stażem zawodniczka zespołu, pamiętająca czasy powołania sekcji przed dwoma laty, z inicjatywy studiującej w Krakowie grudziądzanki Marty Gerke, która z przyczyn osobistych zawiesiła już grę.
- Popatrzymy na niego, mrugniemy okiem i po prostu mięknie - dodaje Aneta Świętochowska, która pasję do rugby zaszczepia u swojej 10-letniej córeczki, ale mówi, że za jakiś czas Emilka sama podejmie decyzję.
- Na razie uczy się bezkontaktowej gry polegającej na zrywaniu szarf z bioder. Dopiero jak wejdzie w etap szarż i nie będzie miała oporów przed grą w kontakcie, pójdzie dalej. Jeśli przeważy strach, nie będę jej zmuszała - zapewnia dumna mama, która kończy rekonwalescencję po kontuzji torebki stawu skokowego.
Zdaniem kapitan zespołu Magdaleny Korony, która do drużyny dołączyła 8 marca ubiegłego roku, sprawiając sobie prezent w Dniu Kobiet, bywają momenty, w których szkoleniowiec przestaje być wyrozumiały. - Gdy na turniejach gramy ewidentnie źle, wtedy trener potrafi powiedzieć tak, że idzie nam w pięty.
Aleksandra Drozd: - Ale mówi to tak fajnym tonem głosu, że ja nie czuję strachu. - Najlepszy trener potrafi pochwalić i ochrzanić - konstatuje tegoroczna maturzystka.
Rację miał były trener siatkarskiej reprezentacji kobiet Andrzej Niemczyk, który przy wyborze obecnego selekcjonera nie omieszkał przypominać, że praca z przedstawicielkami płci pięknej wymaga większej spostrzegawczości, taktu w postępowaniu oraz indywidualnego podejścia. Tak przynajmniej uważa Konstantin Soboliew, drugi trener "Smoczyc" . Ma on w ręku nieoceniony atut. Jego dziewczyna, Iwona Zaklikowska, jest zawodniczką Juvenii.
Dzięki temu spędza czas z dziewczynami również poza boiskiem, i dlatego łatwiej jest mu do nich dotrzeć. - Pochwałą należy nagrodzić dobrą dyspozycję na treningu, warto napisać sympatycznego esemesa, a ładny wygląd docenić komplementem. Ale są też takie dziewczyny, na które lepiej nakrzyczeć, aby uwolniły cały swój potencjał - wyjaśnia Soboliew, który ma obywatelstwo ukraińskie, ale pochodzi z Krymu. Teraz zmienia paszport na rosyjski.
Świetną atmosferę w żeńskim zespole buduje frajda z błotnych kąpieli, osobliwy stosunek do siniaków (każdy kolejny jest niczym tatuaż - mówią rugbystki), a także przyjęte zwyczaje, czyli tradycyjna "trzecia połowa" po zakończeniu spotkania. - Dziewczyna, która pierwsza przyłoży piłkę na turnieju, w nagrodę pije złocisty napój z... korka - śmieje się jedna z zawodniczek.
Troska podopiecznych o swoją drużynę nie umyka uwadze trenera Samela. - Dziewczyny świetnie panują nad całą logistyką. Na przykład na wyjazd do Olsztyna same zorganizowały bus i wynajęły mieszkanie dla kilkunastu osób. Mnie pozostaje praktycznie już tylko trenowanie... - nie kryje dumy prezes.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
