Głośna "Genialna przyjaciółka" Eleny Ferrante na afiszu Starego Teatru

- Od początku wiedziałam, że przyjaźń między Eleną i Lilą jest dla mnie opowieścią o przymierzaniu się do tego kim jestem, kim mogłabym być, przeglądaniu się w sobie. Mamy dwie dziewczynki, które dorastają w biednej dzielnicy w Neapolu w latach pięćdziesiątych i próbują się z tej biedy wyrwać, mierzyć swoje siły na zamiary – wyjaśnia reżyserka Ewelina Marciniak. - W tych całkiem różnych drogach one wciąż są sobie bliskie, konkurują ze sobą i obie boją się tego samego. Pokazywanie tego procesu, stawania się, przeglądania się w sobie było dla mnie bardzo interesujące. W moim odczuciu jest opowieść o tym, czy jest dziś możliwy awans społeczny i jakie są jego konsekwencje. Z drugiej strony jest to opowieść o tożsamości, o tym, czy zostają nam tylko dwie opcje: buntownicza bądź niewinna, czy możemy sięgać bardziej w głąb i przymierzać różne opcje.

Kiedy sześćdziesięcioletnia Elena dowiaduje się, że jej przyjaciółka z czasów dzieciństwa – Lila - zniknęła bez śladu, przypuszcza, że ta wprowadziła w życie swoje odwieczne pragnienie zniknięcia ze świata, w którym żyła, usunąwszy przedtem wszelkie ślady swego istnienia. Wydarzenie staje się pretekstem do opowieści o niezwykłej historii ich przyjaźni, która miała swoje początki w latach 50. ubiegłego wieku na przedmieściach Neapolu.

- W spektaklu staram się opowiadać o kobiecej wrażliwości w sposób niestandardowy. Sięgam z jednej strony po doświadczenia ciała związane z kobiecością, takie jak pierwsza menstruacja czy pierwsze doświadczenia seksualne, ale daję też przestrzeń na nieoczywistej wrażliwości i delikatności męskiej, czego nie ma u Ferrante. Starałam się przebić schemat proponowany przez Ferrante, w którym mężczyźni są tylko opresyjni i winni temu, że bohaterki stawiają się w sytuacji ofiary – dodaje reżyserka.

- Mój bohater nie chce posługiwać się językiem swojego ojca, bardzo świadomie chce być czuły. Wydaje mi się, że chce zrozumieć nurt feministyczny, zbudować relację w opozycji do tego, co dostał od ojca. W trakcie rozwoju fabuły dochodzi jednak do tego, że sam wpada w ten schemat i reprodukuje klisze. Ucieczka nic więc nie daje, nie dochodzi do emancypacji, która miała się w nim wydarzyć – uzupełnia grający w spektaklu Łukasz Stawarczyk.

Powieść Eleny Ferrante w Polsce po raz pierwszy ukazała się w 2011 roku. Niezwykła opowieść o przyjaźni i dążeniu do wyrwania się z rzeczywistości zdominowanej przez biedę, ciemnotę i przemoc stała się hitem, nie tylko w naszym kraju. Cykl neapolitański powieści Ferrante – w tym „Genialną przyjaciółkę” - zekranizowała stacja HBO w koprodukcji z włoską siecią Rai. W 2021 roku na ekrany kin trafiła „Córka” w reżyserii Maggie Gyllenhaal z fantastyczną rolą Olivii Colman. A w styczniu tego roku miała premierę na platformie Netflix ekranizacja powieści „Zakłamane życie dorosłych”.

Do popularności książek Eleny Ferrante przyczyniła się niewątpliwie również tajemnica jaka otacza autorkę, bądź autora lub – jak utrzymują niektórzy – grupy autorów tworzących jako Elena Ferranta, nie jest bowiem znana prawdziwa tożsamość twórcy ukrywającego się pod pseudonimem Elena Ferrante. Debiutująca w 1992 roku Ferrante została okrzyknięta "najważniejszą powieściopisarką swojego pokolenia". Ogromną popularność oraz uznanie krytyków i czytelników przyniósł Ferrante właśnie cykl neapolitański z „Genialną przyjaciółką”. Dotychczas w Polsce ukazało dziesięć powieści autorstwa Ferrante.

W spektaklu wystąpią, m.in. Ewa Kaim, Aleksandra Nowosadko, Anna Paruszyńska - Czacka, Michał Majnicz i Julian Chrząstowski. Premiera 17 marca na Scenie Kameralnej (ul. Starowiślna 21).

Spadek liczby miejsc na rynku pracy