Kraków. Na Plantach powstanie skwer Ewy Demarczyk

FLESZ - Rośnie liczba ofiar rosyjskiej inwazji na Ukrainę

"Nadanie nazwy skwerowi pozwoli upamiętnić postać Ewy Demarczyk związanej z Krakowem i Piwnicą pod Baranami" - napisano w projekcie uchwały.

Z wnioskiem o upamiętnienie w przestrzeni publicznej Ewy Demarczyk wystąpiła radna Nina Gabryś. Proponowana patronka skweru u zbiegu ulic: Poselskiej, Straszewskiego i Podzamcze uzyskała pozytywną opinię Zespołu ds. Nazewnictwa Komisji Kultury i Ochrony Zabytków Rady Miasta Krakowa oraz Instytutu Pamięci Narodowej.

Ewa Demarczyk to jedna z najbardziej utalentowanych i charyzmatycznych polskich artystek, związana z Krakowem. Ceniona była za ekspresję, niebywałą osobowość estradową oraz wybitne zdolności interpretacyjne. Wielokrotnie nagradzana za swoje
wykonania.

Artystka ukończyła krakowską Średnią Szkołę Muzyczną w klasie fortepianu. Karierę rozpoczęła w 1961 r. w studenckim kabarecie Akademii Medycznej w Krakowie o nazwie „Cyrulik”, skąd rok później przeszła do kabaretu „Piwnica pod Baranami”. Tam nawiązała współpracę z kompozytorem Zygmuntem Koniecznym. W 1963 r. wystąpiła na I Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie wykonała piosenkę „Karuzela z madonnami” , „Czarne anioły” i „Taki pejzaż” . Za swój występ otrzymała nagrodę festiwalu, wzbudzając entuzjazm krytyki i publiczności. Tego samego roku wydany został jej pierwszy singel, zawierający trzy piosenki, którymi triumfowała na festiwalu opolskim. W 1964 roku na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie zdobyła drugą nagrodę za „Grande Valse Brillante”.

Występowała także za granicą, m.in. w paryskiej Olympii, dokąd zaprosił ją sam właściciel obiektu, Bruno Coquatrix, oraz w Genewie, z okazji XX-lecia istnienia ONZ. W 1966 r. ukończyła studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Wtedy też nawiązała współpracę z kompozytorem Andrzejem Zaryckim. Rok później, nakładem Polskich Nagrań, ukazał się longplay zatytułowany Ewa Demarczyk śpiewa piosenki Zygmunta Koniecznego. Album okazał się ogromnym sukcesem, sprzedając się w nakładzie przekraczającym liczbę 100 000 sztuk.

Po dziesięciu latach, w 1972 r. artystka zaprzestała występów w Piwnicy pod Baranami. Jej druga płyta, wydana w 1974 r. w ZSRR o tytule "Ewa Demarczyk" (sprzedana w nakładzie ponad 17 milionów egzemplarzy), zawierała m.in. słynny utwór "Skrzypek Hercowicz" oraz rosyjskojęzyczne wersje polskich utworów.

W roku 1986 rozpoczął działalność Państwowy Teatr Muzyki i Poezji – Teatr Ewy Demarczyk. Choć wystawiane w nim spektakle cieszyły się dużą popularnością, z przyczyn formalnych został w 2000 r. po 14 latach działalności zamknięty. W latach 90. i na początku XXI wieku ukazywały się reedycje kompaktowe albumów piosenkarki.

Ostatni koncert Demarczyk dała 8 listopada 1999 r. w Teatrze Wielkim im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu; po 2000 r. całkowicie
wycofała się z życia publicznego. Od 2000 r. do czerwca 2001 r. działało stowarzyszenie o nazwie Teatr Ewy Demarczyk. W 2010 r. otrzymała Złotego Fryderyka za całokształt twórczości.

Zmarła nagle we śnie 14 sierpnia 2020 r. w swoim mieszkaniu w Krakowie. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 26 sierpnia 2020 r. i miały charakter świecki. Urna z prochami artystki została pochowana w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.