FLESZ - Znamy stawki za połączenia międzynarodowe
W pierwszych rozdziałach „Czas porzucenia” Eleny Ferrante to opowieść o porzuceniu, banalny temat wyeksploatowany w literaturze nie najwyższych lotów. Klasyka gatunku: on odchodzi z długoletniego związku do młodszej. Ona, załamana zostaje z dziećmi i psem, do końca nie wiedząc, czemu tak się stało. Tu jednak kończy się klasyka gatunku i zaczyna Elena Ferrante.
Elena Ferrante zaliczana jest do najlepszych współczesnych włoskich pisarek, zresztą nie tylko we Włoszech mówi się o jej pisarstwie jako przełomowym, a o niej samej, ze jak nikt potrafi analizować meandry kobiecego umysłu.
„Czas porzucenia”, który w Polsce ukazał się tej wiosny, miał swój debiut 18 lat temu. W Polsce ukazały się najpierw późniejsze książki Ferrante, wśród nich ciesząca się popularnością, także za sprawą serialu HBO, „Genialna przyjaciółka”.
Świat 38-letniej Olgi to głównie rodzina, pisarskie aspiracje przed laty zamieniła na życie rodzinne i wsparcie dla męża w jego karierze zawodowej. Kiedy ten po piętnastu latach małżeństwa porzuca ją dla znacznie młodszej kobiety, życie Olgi rozsypuje się z dnia na dzień. Ferrante mistrzowsko kreśli studium wpadającej w rozpacz Olgi i mozolne stawanie na nogach. Od pierwszej reakcji gniewu, przez zazdrość i obsesję, aż po załamanie, w którym najprostsze czynności stają się wysiłkiem nie do przezwyciężenia, a własne mieszkanie więzieniem.
„Zaczęłam się zaniedbywać: przestałam się czesać, przestałam się myć. Zadawałam sobie nieznośny ból i dalej się zastanawiałam, ile razy się rżną, jak i gdzie. Wkrótce ostatni życzliwi znajomi się wycofali, bo trudno było mnie znosić. Zostałam sama, przerażona własną rozpaczą.”
Bohaterka powieści musi się zmierzyć nie tylko z odejściem męża, ale też z własną przeszłością, a wnikliwe psychologiczne portrety kobiece kreślone w przełomowych dla nich momentach to specjalność Ferrante.
Pogrążona w rozpaczy i furii przechodzącej w rezygnację Olga nie tylko zmaga się z własnymi emocjami, ale też zmuszona jest dbać o codzienność dzieci i psa. Porzucona kobieta przywołuje postać innej literackiej bohaterki – Anny Kareniny, a Ferrante świadomie nawiązuje też do innej literackiej kreacji - „Kobiety zawiedzionej” Simone de Beauvoir wpisując się w krąg literackich postaci na przestrzeni dziejów.
"Czas porzucenia" to sprawnie napisana, wciągająca powieść, fantastycznie przełożona przez Lucynę Doktór-Rodziewicz, co niezwykle istotne, bo metamorfoza bohaterki odbija się także w warstwie językowej.
Elena Ferrante to pseudonim włoskiej powieściopisarki lub powieściopisarza o nieznanej oficjalnie tożsamości, niektórzy uważają nawet, że pod pseudonimem Ferrante kryje się cała grupa twórców, jednak badacze literatury przeciwni tej tezie wskazują spójny styl i tematykę powieści Ferrante.
Międzynarodową popularność Ferrante przyniósł tak zwany cykl neapolitański, powieści „Genialna przyjaciółka”, „Historia nowego nazwiska”, „Historia ucieczki” i „Historia zaginionej dziewczynki”, cieszący się uznaniem krytyków i czytelników. W 2016 roku tygodnik „Time” umieścił Ferrante na liście 100 najbardziej wpływowych osób na świecie.
Elena Ferrante
„Czas porzucenia”
Wydawnictwo Sonia Draga, 2020
