Cztery rzeźby: "Wysoko zawieszona poprzeczka", "Na głęboką wodę", "Na ostatniej przeszkodzie" i "Złota piłka" Jerzego Kędziory, będą mieli okazję zobaczyć paryżanie i turyści, którzy w czasie igrzysk odwiedzą stolicę Francji.
Balansujące rzeźby przedstawiające sportowców będą prezentowane na wystawie przy Domu Polskim znajdującym się w Lasku Bulońskim, niedaleko kortów im. Rolanda Garrosa – pałacyku wydzierżawionym przez Polski Komitet Olimpijski na czas trwania Igrzysk, jako wspólne miejsce dla sportowców mediów i kibiców.
Jak informuje Maciej Bóbr, rzecznik szpitala Babińskiego, wystawa prac Jerzego Kędziory będzie jednym z wydarzeń towarzyszących sportowym widowiskom olimpijskim. W otaczającej przestrzeni zaprezentowane zostaną między innymi eksponowane wcześniej na terenie zabytkowego zespołu szpitalno-parkowego w Kobierzynie, gdzie swoją pracownię ma ich twórca.
- W krakowskim zespole szpitalno-parkowym w Kobierzynie obecny jest od 2018 r., od wystawy "Popiersia wielkich Polaków na 100-lecie Odzyskania Niepodległości". W 2019 roku zaprezentował swój warsztat pracy i proce powstawania rzeźb balansujących na wystawie "Wiwisekcja", a inne zawiesił w parku. Ta zmieniająca się ekspozycja przyciąga uwagę odwiedzających zespół, a pacjentów Szpitala skłania do refleksji, nad własnym zdrowieniem - jak zachować odzyskiwaną w szpitalu równowagę. Życie naraża ich na różne przeciwności tak, jak rzeźby balansujące Jerzego Kędziory narażone są na różne czynniki atmosferyczne - wyjaśnia Maciej Bóbr.
Paryska wystawa nie jest pierwszą prezentacją prac tworzącego w Krakowie artysty na wielkich światowych wydarzeniach. Jego rzeźby pokazywane były m.in. na Biennale w Wenecji w 2017 roku (na osobiste zaproszenie Christine Macel Dyrektorki Artystycznej tej edycji Biennale) oraz na Wystawie Art Basel w Miami na Florydzie w 2008 r., oraz na festiwalu rzeźby ARTZIUD w Amsterdamie w 2019 r., by wspomnieć tylko najważniejsze imprezy ostatnich lat.
Jerzy „JOTKA” Kędziora urodził się w 1947 r. w Częstochowie. Jest rzeźbiarzem, malarzem i projektantem. Od początku swojej drogi twórczej artysta interesował się sztuką kinetyczną i eksperymentami rzeźbiarskimi. Wydarzenia związane z protestami robotników, ruchem „Solidarność” zainspirowały artystę do stworzenia „Portretu Polaka czasów transformacji i Solidarności”. Ta realizacja z lat 80. zawiera prace z cyklów: „Chwiejni”, „Zreanimowani”, „Z odciągami”, „Pęknięty Głos”, „Wieszaki dla” czy „Uniformy dowódcze”. Chwiejność czasu, wyborów i bytu ówczesnego pokolenia stała się kanwą do artystycznych poszukiwań, które zaprowadziły rzeźbiarza w latach 90. do rozpoczęcia prac nad rzeźbami balansującymi, w których na pozór ciężkie i statyczne formy stały się ulotnymi przedstawieniami. Dzięki tym unikalnym pracom artysta stał się rozpoznawalny na świecie.
