FLESZ: Smog skraca życie. Jesteśmy jak palacze
Z programu ostatniej sesji spadł punkt dotyczący wprowadzenia w Tarnowie zakazu palenia węglem. Co stanęło na przeszkodzie?
Decyzja musi być przedyskutowana i dobrze przygotowana. W trakcie rozmów w klubach, na komisjach i z prezydentem zorientowałem się, że jest szansa na kompromisowe rozwiązanie, które zadowoli wszystkie strony. A jednomyślność rady i prezydenta w tej kwestii mają decydujące znaczenie.
Dlaczego?
My podejmować będziemy jedynie uchwałę intencyjną, a decydujący głos należeć będzie do sejmiku. Radni wojewódzcy muszą wiedzieć, że my faktycznie chcemy podjąć zdecydowane kroki w walce o czyste powietrze i jesteśmy w tym zdeterminowani.
Czyli temat powróci na obrady rady miejskiej?
Stanie się to pewnie już na najbliższej, listopadowej sesji. Wcześniej chcemy powołać zespół, złożony z przedstawicieli radnych, urzędu miasta oraz specjalistów w tym temacie, być może również znajdzie się w nim przedstawiciel urzędu marszałkowskiego, aby przygotować kompromisowy projekt uchwały.
Kompromisowy to znaczy jaki?
Pewne zapisy wymagają doprecyzowania, bo budzą zastrzeżenia części radnych, zwłaszcza z PiS. Chodzi m.in. o długość okresu dostosowawczego, nim uchwała wejdzie w życie. Ja zaproponowałem, żeby to były trzy lata. Inni twierdzą, że powinno być ich co najmniej pięć. Inną kwestią jest to, jakie konsekwencje wyciągać wobec tych, którzy nie przejdą na ekologiczne źródła ogrzewania, bo nie ma technicznych możliwości, aby podłączyć ich domy do sieci gazowej czy miejskiego ciepłociągu. Musimy to doprecyzować. Moim zdaniem miasto, zamiast kupować co zimę 700 ton węgla dla petentów MOPS, powinno te pieniądze przeznaczyć właśnie na to, aby zlikwidować u nich piece węglowe.
Czy restrykcje dotyczyć będą tylko węgla, czy też drewna?
Tu kompromis też jest możliwy. Zacznijmy od węgla. Kominki mogą zostać. Podobnie jak murowane grille czy piece na pizzę opalane drewnem. Nie będziemy aż tak restrykcyjni, jak w Krakowie.
