16 punktów i strata dwóch „oczek” do lidera - tak wygląda dorobek Wisły Kraków po dziewięciu kolejkach. Do tego siedem bramek Carlosa Lopeza. To pozytywy początku sezonu w wykonaniu „Białej Gwiazdy”, ale jest też druga strona medalu. Prawdziwe schody dopiero się zaczną, a jest sporo sygnałów, że najbliższej przyszłości należy oczekiwać z niepokojem.
Od startu rozgrywek trwa dyskusja na temat stylu gry Wisły, którą trener Kiko Ramirez zbywa prostą odpowiedzią, że dla niego liczą się punkty. Tylko, że nie można zapominać o dość istotnej rzeczy: sprzymierzeńcem krakowian do tej pory okazał się terminarz. Wisła wygrała pięć spotkań - ale żadnego z drużyną z górnej połowy tabeli! Na rozkładzie wiślaków znalazły się kolejno: Pogoń, Bruk-Bet Termalica, Wisła Płock, Cracovia i ostatnio Piast. Gdy tylko poprzeczka szła wyżej, jak w Zabrzu, Lubinie czy Gdyni, to kończyło się trzema straconymi golami i bolesnymi porażkami.
Dlaczego o tym wspominamy? Bo teraz przed Wisłą seria meczów z zespołami, które prezentują się o wiele lepiej niż te, które udało się pokonać.
Ramirez irytuje się, gdy padają pytania o styl. Nie można jednak zapominać, że to właśnie on jest odpowiedzialny za skład, jaki posyła do boju. A pomimo pokaźnej liczby punktów, jego niektóre wybory budzą wątpliwości, i to coraz większe. Szkoleniowiec uparł się na przykład, żeby w wyjściowym składzie grał Ze Manuel. Portugalczyk zadebiutował w derbach z Cracovią, wchodząc na boisko z ławki rezerwowych.
Później zagrał już w czterech meczach od pierwszej minuty i we wszystkich prezentował się bardzo słabo. Ramirez broni swojego podopiecznego: - Jest w nim wielka chęć, aby zdobyć gola. Gdy bramki nie strzeli, to z jego wiarą w siebie będzie różnie. Mogę podać przykład Małeckiego. Do zeszłego tygodnia też wszyscy pytali: co z Małeckim? Przełamał się i odzyskaliśmy go dla drużyny. Jeśli chodzi o Ze Manuela i innych zawodników, to również musi dojść do przełamania.
Wszystko w porządku - tylko ile można czekać? Zwłaszcza, gdy na ławkę albo na trybuny wysyłani są piłkarze, którzy prezentują wyższą formę. Przykład z ostatniego meczu z Piastem. Kamil Wojtkowski przez pierwsze dziesięć minut pobytu na boisku zrobił więcej dobrego niż Portugalczyk przez wcześniejsze 62 minuty.
Tego ostatniego wręcz obnażają statystyki. W spotkaniu ze słabym zespołem z Gliwic wygrał zaledwie 39 procent pojedynków, 27 procent w powietrzu, nie zanotował ani jednego udanego zwodu, miał raptem jeden odbiór i aż pięć strat.
Nie chodzi o to, żeby pastwić się nad Ze Manuelem, bo to tylko przykład. Kolejnym jest Victor Perez. Zastanawiającym jest fakt, że w poniedziałek najpierw wszyscy słyszą, iż Perez nie jest jeszcze gotowy do gry, a następnie pojawia się w sobotni wieczór na boisku. Dzieje się to kosztem choćby Tibora Halilovicia czy Jakuba Bartosza.
Piłkarze Wisły głośno nie powiedzą słowa krytyki na swojego trenera, ale po cichu przyznają, że stawiają sobie dokładnie te same pytania, które zadają obserwatorzy gry „Białej Gwiazdy”. Dziwią się, że ktoś, kto przychodzi do drużyny, dostaje miejsce w składzie z marszu. Powtórzmy jeszcze raz: Ramireza na razie bronią wyniki. Jeśli jednak w grze Wisły nic się nie zmieni, to biorąc pod uwagę skalę trudności, jaka czeka „Białą Gwiazdę” w najbliższych meczach, stawiane już dzisiaj przez nas pytania będą jeszcze bardziej zasadne.
Follow https://twitter.com/sportmalopolska#TOPSportowy24
- SPORTOWY PRZEGLĄD INTERNETU
