Zalipie na Krajowej Liście Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego. Piękne zdobienia to lokalna tradycja i znak rozpoznawczy malowanej wsi

Zalipiańskie malowanie to ewenement na skalę światową. Do tej niewielkiej miejscowości na Powiślu, oddalonej od Tarnowa o ok. 30 kilometrów przyjeżdżają tysiące turystów i miłośników sztuki ludowej, aby podziwiać piękne, kwiatowe malunki, którymi ozdabiane są domy – w środku i na zewnątrz, ale też studnie, płoty, meble, a nawet obory, kurniki czy... psie budy. Znajdująca się w Zalipiu Zagrody Felicji Curyłowej to najliczniej odwiedzany oddział Muzeum Ziemi Tarnowskiej. Tylko w ubiegłym roku jego progi przekroczyło ponad 26 tysięcy osób, więcej niż tarnowskiego ratusza czy zamku w Dębnie.

- A przecież nie wszyscy, którzy przybywają do Zalipia kierują się do naszego oddziału. Są też racy, którzy samemu odwiedzają okoliczne domostwa i podziwiają te przepiękne zdobienia, których tradycja ma już ponad sto lat. Po latach ograniczeń związanych z pandemią coraz więcej jest wśród nich zwłaszcza Japończyków – zauważa Kazimierz Kurczab, dyrektor Muzeum Ziemi Tarnowskiej.

To właśnie z inicjatywy i przy dużym wsparciu muzeum malarki z Zalipia złożyły wniosek o wpisanie ich sztuki na Krajową Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego. Decyzją Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Tradycyjne malarstwo Zalipia i Powiśla Dąbrowskiego” dołączyło właśnie do tej prestiżowej listy, która liczy w tym momencie w sumie już 103 pozycje. Wśród nich są m.in. Pochód Lajkonika, szopkarstwo krakowskie, bacowanie czy tradycje flisackie na Dunajcu w Pieninach oraz wyplatania w gminie Ciężkowice.

- Malarstwo zalipiańskie będzie w ten sposób lepiej chronione i promowane. Łatwiej będzie też zdobyć dotacje rządowe na organizowany co roku konkurs „Malowana Chata” czy na warsztaty malowania zalipiańskich wzorów dla dzieci i młodzieży – mówi Kazimierz Kurczab.

Będą też nowe publikacje na temat zalipiańskiego malarstwa. Pierwsza ma się ukazać jeszcze w tym roku.