Zwycięstwo za cenę życia

Ekstremalne warunki związane z brakiem tlenu na takich wysokościach i temperaturą poniżej 40 st., ale odczuwalną jako o wiele niższa, sprawiają, że wspinanie się w takich górach i w takich warunkach wymaga nadzwyczajnego przygotowania organizmu, ale także wyjątkowej motywacji w podejmowaniu decyzji i realizacji takiego przedsięwzięcia. Pokonanie wszystkich trudności, w imię prostej idei, związanej ze sprawdzeniem granic swoich możliwości w zetknięciu się z tak wielkimi wyzwaniami.

W takich wyprawach nie chodzi o pieniądze, ani nawet o rozgłos. To jest osobista decyzja każdego z uczestników tak ryzykownych wypraw, świadoma czekających każdego, kto ją podejmie, wielkich niebezpieczeństw. Każdy wie, że chodzi o najwyższe ryzyko, jednak się na to decyduje.

Dlaczego? Wielkość i majestat natury, jaką stanowią żywioły, jest wyzwaniem dla wrażliwego człowieka, prowokującym do odpowiedzi na proste pytanie: Czy potrafisz opanować, zdominować ten żywioł? W każdym człowieku tkwi przekonanie, że powinien czynić sobie Ziemię poddaną, nawet za cenę wielkich wyrzeczeń. Stąd wydaje się słuszne widzieć w tak ekstremalnych wysiłkach człowieka przede wszystkim tę najgłębszą motywację, jaka kieruje nim do stawiania kroków, zdawać by się mogło irracjonalnych, ale jednak potrzebnych do potwierdzenia, że zna swoje miejsce w świecie i samemu sobie chce udowodnić, że to co robi, ma sens.
Wyczyn godny podziwu i trudny do naśladowania, sami bowiem wiemy, że nie stać nas na coś podobnego, ale też nie brak śmiałków, którzy z własnej wewnętrznej potrzeby stawiają czoło wyzwaniom natury, zawsze pięknej, majestatycznej, życiodajnej i dobroczynnej, ale wymagającej od tych, którzy chcą ją zgłębić i poznać.

Jeżeli himalaistom, ludziom zakochanym w górach i po ludzku rzecz biorąc doskonale przygotowanym duchowo, psychicznie i fizycznie do takiego wyczynu uda się zdobyć szczyt, a braknie im sił, by bezpiecznie z niego powrócić, to może być kwestią przypadku, ale tylko takiego, który był wkalkulowany w wyprawę. Jeden z uczestników tego spektakularnego wejścia na Broad Peak napisał wcześniej, że zawsze, gdyby coś nie wyszło, ma do rozważenia plan "B". Można się domyślać, że to nie jakiś nadzwyczajny plan ratunkowy, ale że to chyba zdanie się na Tego, który jest dawcą i władcą ludzkiego życia, przekraczającego granicę fizycznej śmierci.

Skoro dla wielkich miłośników i znawców gór mogą się one okazać tak niebezpieczne, to cóż powiedzieć o zwykłych turystach, którzy zawierzając swojej tężyźnie fizycznej, mylnie oceniając swoje umiejętności i możliwości, wybierają się w góry wówczas, kiedy panują w nich złe warunki, istnieje zagrożenie załamania się pogody, opuszczają wytyczone szlaki i padają ofiarą braku roztropności. Wędrówka po górach ukazuje wielką prawdę ludzkiego życia, która uczy, że do celu, zwłaszcza tego ostatecznego, warto iść wytyczonymi szlakami, bo nawet ci, którzy są przygotowani na przecieranie nowych dróg, czy to w górach czy w codziennym życiu, są narażeni na niebezpieczeństwo.

To, co się stało w Himalajach jest tragedią, godną szczerego współczucia, zwłaszcza w stosunku do rodzin jej ofiar, ale jest też ostrzeżeniem dla tych, którzy nie dostrzegają praw natury i w konsekwencji skutków nieliczenia się z nimi. Nie jesteśmy w stanie zmienić tych praw, bo chociaż Ziemia została nam dana po to, by czynić ją sobie poddaną, to nie oznacza to, że możemy ją kształtować według własnych pomysłów.

Zbliżające się wielkie święto Zmartwychwstania Chrystusa, stanowiące zwycięstwo nad śmiercią za cenę życia, pozwala dostrzec, że dążenie do doskonałości, do zdobywania szczytów, ma głęboki sens w każdej dziedzinie i że nigdy nie należy rezygnować z takich ambicji.

Codziennie rano najświeższe informacje z Krakowa prosto na Twoją skrzynkę e-mail. Zapisz się do newslettera!
"Gazeta Krakowska" na Twitterze i Google+