Miljenko Jergović, uważany za jednego z największych współczesnych pisarzy chorwackich, urodził się i wychował w Sarajewie. Przed wybuchem wojny domowej udało mu się ukończyć filozofię i socjologię, potem w oblężonym mieście spędził jedenaście miesięcy. W 1993 roku wyjechał do Zagrzebia, który stało się jego domem.
W swojej twórczości Jergović pisze m.in. miejscach znanych z dzieciństwa, literaturze, sztuce, często powraca również do mitu Galicji i wielkich Austro – Węgier. Sporą część wydanego właśnie zbioru stanowią eseje poświęcone polskiej kulturze, którą Jergović czuje i rozumie jak mało kto. Jego odczytanie polskiej przeszłości i współczesności tworzy mapę kulturową, bliską naszemu spojrzeniu, choć zarazem inną. W zbiorze znajdziemy teksty m.in. o Wróblewskim, Vincenzie, Miłoszu, Różewiczu, Herlingu-Grudzińskim, Zagajewskim, Kornhauserze, Tokarczuk, Stasiuku i in.
Książka jest jednocześnie intymną i uniwersalną, momentami bolesną opowieścią o pamięci, skomplikowanej wielkiej historii, która wdziera się szturmem w biografie zwykłych ludzi.
Najwcześniejszy esej zamieszczony w zbiorze pochodzi z lutego 2002 roku, najnowszy z października 2016 i ukazuje się drukiem po raz pierwszy. Teksty pochodzą z ośmiu książek eseistycznych Jergovicia oraz fragmentów dziennika „Jutranjilist”. Część z nich była drukowana w prasie, czasopismach chorwackich, serbskich, bośniackich, czarnogórskich, w piśmie internetowym „Ajfelov most” oraz na stronie internetowej pisarza.
Zbiór wydało krakowskie Międzynarodowe Centrum Kultury.
