Film o niezwykłej parze. Ona urodziła się w piekle Auschwitz. On przeżył rzeź na Wołyniu. Projekcja w Oświęcimskim Centrum Kultury

Kliknij w przycisk "zobacz galerię" i przesuwaj zdjęcia w prawo - naciśnij strzałkę lub przycisk NASTĘPNE

Sami nie pamiętają tamtych tragicznych wydarzeń, ale ich piętno zostało z nimi na zawsze. Stefania poznała je kilka lat po wojnie z opowieści mamy Anny Piekarz, która trafiła do niemieckiego obozu zagłady Auschwitz-Birkenau będąc w drugim miesiącu ciąży.

Miejsce urodzenia: Auschwitz-Birkenau. Data 8 listopada 1944 roku. Numer obozowy: 89136 wytatuowany na udzie lewej nóżki. Tak zaczyna się historia Stefanii Wernik z Osieka koło Olkusza.

Także Jan niewiele pamięta z czasów, kiedy mordowano jego bliskich i sąsiadów. Podczas ludobójstwa dokonanego w czasie II wojny światowej przez ukraińskich nacjonalistów, stracił z rodziny ponad 30 osób, w tym ojca. Sam cudem ocalał. Za punkt honoru wziął sobie zabezpieczenie dokumentacji o wartości historycznej dla przyszłych pokoleń. Dzięki wspomnieniom rodziny, podróżom, przeczytanym książkom i publikacjom, jego wiedza na temat rzezi na Wołyniu jest godna podziwu.

Historyk dr Adam Cyra przypomina historię Anny Piekarz, która podczas okupacji hitlerowskiej mieszkała z mężem w Czubrowicach. W maju 1944 r. wybrała się do rodzinnego domu w Osieku, żeby przynieść od mamy trochę żywności. Była w drugim miesiącu ciąży. - Osiek podobnie jak Olkusz znajdował się wówczas w granicach III Rzeszy a Czubrowice w Generalnej Guberni - podaje na swoim blogu Wprawnym Okiem Historyka dr Adam Cyra.

Musiała przekroczyć granicę, żeby odwiedzić matkę. Przyłączyła się do kilkunastu kobiet, które szmuglowały wówczas żywność. - Sądziła, że jak one przejdą, to i jej się uda. Niestety, po przekroczeniu granicy zostały zatrzymane przez Niemców, którzy zapędzili je do Olkusza. Nazajutrz ciężarówką przewiezione zostały do obozu Auschwitz-Birkenau. Tutaj na początek usłyszały, że trafiły do obozu śmierci, z którego nikt nie wychodzi.

W katastrofalnych warunkach obozowych cudem przeżyła. Urodziła zdrowe dziecko. W styczniu 1945 roku po wycofaniu się Niemców Anna Piekarz z malutką Stefanią wyszły z obozu.

Pozostał lęk, senne koszmary. Może zrozumieć tylko ktoś, kto był w tamtym „piekle na ziemi” - podkreśla Stefania Wernik, dodając, że bez wsparcia męża Jana, pochodzącego z Wołynia, który sam ma za sobą tragiczną historię związaną ze śmiercią ojca zamordowanego przez nacjonalistów ukraińskich na początku 1945 roku, ciężko byłoby jej żyć z tym piętnem.

Nie ukrywa, że są to dla niej przeżycia bardzo bolesne, ale zawsze gotowa jest o nich opowiadać, szczególnie młodemu pokoleniu. Chce, by jej historia pokazała co to jest dobro, a co jest złem. Żeby nigdy nie dochodziło już do takich okrucieństw.

Tak powstał film: Jan i Stefania. Dokument o niezwykłym małżeństwie z Osieka według scenariusza i w reżyserii Pawła Kłody, który widzowie będą mogli zobaczyć w Oświęcimskim Centrum Kultury, w czwartek 12 września o godz. 19. Po seansie filmu odbędzie się spotkanie z bohaterami filmu – Janem i Stefanią Wernikami. Druga projekcja filmu przewidziana jest w czwartek, 19 września, także o godz. 19.

Autorami zdjęć do filmu są: Milan Serwański, Rafał Widzisz i Paweł Kłoda, ujęć lotniczych: Milan Serwański i Piotr Strycharski, a muzyki Maria Holka. Paweł Kłoda poza scenariuszem i reżyserią był także autorem montażu. Autorką fotografii jest Małgorzata Musielak.

Projekcjom filmu – na który wstęp jest bezpłatny – będzie towarzyszyła zbiórka pieniędzy na intensywną rehabilitację Agnieszki Szczerbowskiej z Oświęcimia – społeczniczki o wielkim sercu, która doznała wylewu podpajęczynówkowego.

Agnieszka Szczerbowska od lat zmagała się z niepełnosprawnością. Problemy zdrowotne były na tyle poważne, że uniemożliwiały jej podjęcie pracy. W związku z tym postanowiła poświęcić swój czas na wolontariat i pomoc dla rodzin ubogich oraz dzieci z niepełnosprawnością.