Kawalerzyści z Libiąża uczcili pamięć ofiar egzekucji w Auschwitz 11 listopada 1941 roku

Ułani ze stowarzyszenia Szwadron Kawalerii Ochotniczej im. Rotmistrza Witolda Pileckiego w Libiążu uczcili pamięć ofiar egzekucji w obozie Auschwitz przeprowadzonej przez Niemców 11 listopada 1941 roku. Przed Ścianą Śmierci na terenie byłego obozu, gdzie 78 lat temu Niemcy zgładzili 100 więźniów, prawie samych Polaków, złożyli kwiaty i zapalili znicze.

- To była pierwsza egzekucja dokonana przez strzał w tył głowy z broni małokalibrowej. Skazańcy rozebrani do naga, ze skrępowanymi z tyłu rękami, byli rozstrzeliwani pojedynczo - podkreśla historyk dr Adam Cyra.

Przed egzekucją, która jak podkreśla Adam Cyra, celowo została wykonana w rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości, wypisano każdemu z więźniów numer obozowy na piersiach. Jej przebieg obserwował komendant obozu Rudolf Höss oraz kierownik obozu i lekarz obozowy. Rozstrzeliwał podoficer raportowy Gerhard Palitzsch, każdorazowo ładując do karabinka nowy nabój.

W powojennym raporcie z 1945 roku Witold Pilecki, dobrowolny więzień KL Auschwitz i twórca konspiracji wojskowej w tym obozie, napisał, że wśród ofiar egzekucji był jego bliski współpracownik z konspiracji wojskowej w KL Auschwitz, por. rez. Tadeusz Lech, nr obozowy 9235, pochodzący z okolic Bochni, który na kilkanaście godzin przed śmiercią powiedział do niego: „Cieszy mnie chociaż to, że zginę 11 listopada”.

Wśród straconych 11 listopada 1941 roku pod Ścianą Straceń było m.in. dwunastu więźniów, pochodzących z Nowego Sącza i okolic. Jednym z nich był sędzia Stanisław Wąsowicz, którego brat Tadeusz Wąsowicz (nr obozowy 20035) również był więziony w Auschwitz, a następnie w Buchenwaldzie, gdzie został  wyzwolony w kwietniu 1945 roku.

Po wojnie Tadeusz Wąsowicz był współtwórcą i pierwszym dyrektorem Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu w latach 1947-1952.

https://docs.google.com/document/d/1vn3mUib7xqxXP51B1P6EwXLbb9Iwqnkx3jPJxMSnzv4/edit