Klinkier, powstały z materiałów o wysokiej zawartości glinokrzemianów, utwardzony w procesie wypalania, jest odporny na wszelkie uszkodzenia mechaniczne. Nie wymaga też specjalnych zabiegów konserwacyjnych zaś nasycenie barw cegieł klinkierowych nie ulega zmianie nawet przez dziesiątki lat. O powodzeniu klinkieru decyduje też jego estetyka. Monopol ciemnej czerwieni cegieł to już przeszłość. W rynkowej ofercie spotkamy naturalne barwy ziemi - od jasnego piasku przez miód aż do ciemnomiodowych odcieni. To efekt zastosowania unikalnych materiałów i technologii wypalania cegieł. Pozwalają one uzyskać niebanalne efekty stonowanego pastelowego melanżu.
Walory klinkieru docenimy przestrzegając procedur technologicznych jego zastosowania. Już na etapie projektowania domu architekt precyzyjnie powinien określić zarówno ilość, jak i rodzaj niezbędnego do budowy materiału. Zaplanować sposób wiązania cegieł, użycia tzw. kształtek ceramicznych, akcentujących architektoniczne detale budynku, a nawet dokładnie obliczyć rozmiar spoin miedzy poszczególnymi elementami z klinkieru. Ceramikę elewacyjną murujemy na tzw. szeroką fugę, zazwyczaj o szerokości 1 cm, która eksponuje pojedyncze cegły.
W planowaniu klinkierowych elewacji i wykończeń pomagają projektantom odpowiednie programy komputerowe. Na rynku dostępne są katalogi gotowych projektów przeznaczonych do realizacji z użyciem klinkieru.
Klinkier, oprócz zastosowania w murze trójwarstwowym jako elewacji, jest doskonałym materiałem do budowy kolumn, słupków, ogrodzeń, stacjonarnych grilli, altanek, murków oporowych itp. Mur z klinkieru trzeba posadowić na prawidłowo wykonanym i dobrze zaizolowanym przeciwwilgociowo fundamencie.
Równie ważna jest precyzja i estetyka prowadzenia prac z użyciem klinkieru. Nie wolno dopuszczać do zabrudzenia lica cegieł klinkierowych. Psuje to estetykę całej budowli i często jest praktycznie nie do usunięcia. Murów i murków z klinkieru nie powinno się wznosić podczas padającego deszczu i przymrozków. Klinkier układamy bowiem na warstwie zaprawy z tzw. pustą spoiną (fugą), a więc nie dochodzącą do lica cegły. Odstępy pomiędzy poszczególnymi elementami muszą być identyczne. Powstałą szczelinę dopiero później uzupełniamy specjalną zaprawą z białego cementu lub barwioną kolorowymi pigmentami mineralnymi. Zmienne warunki atmosferyczne podczas prac z klinkierem mają wpływ na wilgotność użytej do murowania zaprawy, a tym samym powodują ryzyko powstania nierówności pomiędzy poszczególnymi cegłami. Podobnie, w przypadku przerwania robót na dłuższy okres nie wykończone jeszcze elementy należy odpowiednio zabezpieczyć np. przykrywające je folią.
Przestrzegając tych zasad na każdym etapie budowy, uzyskamy efektowny i estetyczny wygląd klinkieru przez dziesiątki, a nawet setki lat, zaś zabiegi związane z konserwacją ograniczymy do spłukania go bieżącą wodą.
