Kraków z dwudziestolecia międzywojennego. Rozpoznacie te miejsca? Archiwalne zdjęcia lotnicze

Między pierwszą a drugą wojną światową Kraków był pięć razy mniejszym miastem niż obecnie. Na początku lat dwudziestych XX w. liczył niespełna 200 tys. mieszkańców. W połowie trzeciej dekady ubiegłego wieku ta liczba urosła do 242 tys. osób. Miasto się rozbudowywało, powstawały nowe drogi i budynki.

Kraków przed II wojną światową był głównie miastem kupieckim i inteligenckim. W 1936 roku w mieście odbyły się pierwsze „Dni Krakowa”, pomyślane jako wielodniowy festyn, a mieszkańcy miasta i turyści mogli obserwować nawet pokazy sztucznych ogni.

Inaczej w tamtych czasach wyglądał Rynek Główny i Ratusz. Zupełnie inaczej można było się poczuć na Alejach Trzech Wieszczów czy ulicy Dietla, gdzie Planty były bardzo okazałe.

Podgórze początkowo było samodzielnym miastem, które otrzymało prawa miejskie 26 lutego 1784 roku. 4 lipca 1915 roku doszło do połączenia Krakowa z Podgórzem, które zostało jego XXII dzielnicą katastralną. Nazywane bywa często Starym Podgórzem.

Uroczystość połączenia Królewskiego Wolnego Miasta Podgórze i Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa odbyła się 5 lipca 1915 pośrodku „trzeciego mostu”, zwanego również mostem Krakusa. Kolejne lata były okresem zrastania się organizmów obu miast.

Odbudowa Ukrainy to szansa dla polskich firm