Oglądał pan zmagania podopiecznych w telewizji. Tętno było wysokie?
Oj tak, bardzo wysokie. Nasze dziewczyny są wspaniałe.
Czy brązowy medal w drużynie wynagrodzi Aleksandrze brak powołania do turnieju indywidualnego, mimo że na niego zasługiwała, patrząc na wyniki rankingów?
Nigdy jej tego nie wynagrodzi, to była niesprawiedliwość, to, co się stało. Ola kończyła dwa mecze i pokazała klasę. To, co zrobił Polski Związek Szermierki przed igrzyskami, to był skandal, ten brak powołania dla Oli do turnieju indywidualnego. My jako Kraków nigdy się nie poddajemy, walczymy do samego końca. Miłość, pasja do szermierki zatriumfowały.
W końcówce finałowej walki z Chinkami wkradł się błąd na tablicę wyników, która pokazywała, że Polki prowadzą 31:30,a tak naprawdę był remis. I po trafieniu przeciwniczek to dla nich było 31:30. To mogło wyprowadzić w pole Olę?
Mogło, sugerowało bowiem inny wynik. Ola okazała się jednak wielka, doprowadziła do remisu 4 sekundy przed końcem walki i w dogrywce zadała decydujące trafienie. A niejeden zawodnik by się w tym pogubił. To, co zrobiła Ola na samym końcu - sprowokowała przeciwniczkę do określonego ruchu i dokonała wyprzedzenia - pokazuje, że zachowała bardzo zimną krew, nie poszła na tzw. „przypał”, walczyła inteligentnie i skorzystała z ruchu przeciwniczki.
Miało nie być Oli na igrzyskach…
Było to niesmaczne. Nigdy się z tym nie pogodzimy. Nie może być takiej niesprawiedliwości. Ale dziś cieszymy się z medalu.
Zaskoczyła pana decyzja trenera Bartłomieja Języka, trenera kadry o zmianie Alicji Klasik już po pierwszej walce w meczu z USA na Jarecką?
Trener Bartek Język był świadkiem tego, że podczas obozów Ola wygrywała wszystkie walki, widziałem jak na ostatnich treningach była niepokonana. A i tak nie do końca jeszcze sprzedała swoje umiejętności, bo może być jeszcze lepsza. Być może przeszkodził stres, a i tak była kluczową postacią, zdobywając najwięcej punktów.
Renata Knapik-Miazga też świetnie walczyła.
Oczywiście, Renata zrobiła to, co do niej należało. To bardzo doświadczona zawodniczka. I tak o to mamy medal w oparciu o dwie krakowianki.
To ostatnie igrzyska w karierze Knapik-Miazgi, która nosi się z zamiarem pracy trenerskiej w USA.
Tak, Renata przeniesie się do Stanów Zjednoczonych. Nie wiadomo, co zrobi Ola.
Nie bolało serce, że nie oglądał pan tych walk na miejscu w Grand Palais?
Zrobiłem wszystko do 28 lipca. Miałem lekcje z Olą i Renatą, pracowałem rzetelnie przez ostatnie lata, to były dziesiątki lekcji. Z Olą pracuje w klubie 7 lat, z Renatą 4,5, po śmierci jej trenera Piotra Hamera. Przygotowałem dziewczyny w należyty sposób. Pokazały jakość, walczyły na poziomie olimpijskim, takim jak my w 2008 r. zdobywając srebro.
Bardziej cieszy pana medal podopiecznych, czy jednak ten pański?
Medal podopiecznych. Musiałem sprawić, by moje zawodniczki były w stanie ogarnąć to wszystko, by były zdolne do adaptacji do tego, co robi przeciwniczka i przeciwdziałać temu. Wierzę, że to, czego nauczyłem się na krakowskiej AWF, pod okiem wspaniałych profesorów okazało się prawdą i było realne w działaniu. Zawsze starałem się to adaptować do sportu wyczynowego i to było skuteczne.
Będzie się pan starał, by w reprezentacji znaleźli się kolejni zawodnicy AZS AWF Kraków?
Mam bardzo dużo propozycji z Zachodu, ale jestem żołnierzem Wojska Polskiego, jestem wierny Rzeczpospolitej. Będę się zastanawiał się nad przyszłością w późniejszym terminie. Mam zobowiązania wobec innych zawodników AZS AWF Kraków. Zamierzam dotrzymać obietnicy. A tak na marginesie – nie będę się starał o posadę trenera w Polskim Związku Szermierki...
