Tadeusz Smreczyński urodził się 19 kwietnia 1924 r. w Zatorze. We wrześniu 1940 r. został wywieziony na roboty przymusowe do Niemiec, skąd udało mu się zbiec. Zaangażował się w akcję pomocy więźniom oraz w pomoc w przedostawaniu się na teren Generalnego Gubernatorstwa uciekinierom z Rzeszy. Został aresztowany w grudniu 1943 r. i osadzony w więzieniu w Mysłowicach, skąd 26 maja 1944 r. przywieziono go do KL Auschwitz. Otrzymał numer 188506. W lipcu 1944 r. został deportowany do KL Mauthausen.
Po wojnie wrócił do Polski. Ukończył studia medyczne i przez wiele lat pracował jako lekarz w Brzeszczach. Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Krakowie, ale zawsze chętnie przyjeżdżał do Oświęcimia, gdzie w Międzynarodowym Domu Spotkań Młodzieży spotykał się i rozmawiał o swoich przeżyciach z polską i niemiecką młodzieżą.
Tadeusz Smreczyński od lat był głęboko zaangażowany w pracę edukacyjną i proces pojednania polsko-niemieckiego, za co został odznaczony Federalnym Krzyżem Zasługi na Wstędze.
