Na przykład znaczna część pracujących przy zawodach wolontariuszy opanowała ten język w stopniu podobnym do krakowskich taksówkarzy lub, jak kto woli, polskich piłkarzy wyjeżdżających na Zachód. Znają "yes" i "no", ale reszta, by zacytować klasyka, jest milczeniem.
Rozumiem jednak ich opór przed czytaniem Szekspira w oryginale. No bo jaki język jest najpopularniejszy na świecie? Chiński. Mówi nim aż 1,3 miliarda ludzi. Patrząc więc globalnie, statystyczny Chińczyk dogada się z większą liczbą ludzi niż Polak dobrze znający niemiecki i angielski. Obce języki są mu więc potrzebne jak pekińska sałata w kebabach sprzedawanych w krakowskich lokalach. Tu ciekawostka: w Pekinie o pekińskiej sałacie jeszcze nie słyszeli i chyba nawet nie wiedzą, jak wygląda.
Chińczycy to jednak naród serdeczny i bardzo uczynny, więc nie zostawili olimpijskich turystów
w potrzebie. Przed igrzyskami przetłumaczyli nazwy swoich restauracji i punktów usługowych, żeby przez przypadek kowboj z Arizony, który przyjechał oglądać do Pekinu dajmy na to pięciobój nowoczesny, nie pomylił knajpy z myjnią samochodową. Pod chińskimi robaczkami widzi więc teraz ów Amerykanin napis "Fu Rong Restaurant" albo "Yang Yong Snack" i wie, o co biega. Oczywiście pod warunkiem, że w dzieciństwie chodził do szkoły, a nie uprawiał rodeo.
Hitem jest jednak lokal, którego nazwę właściciel tłumaczył za pomocą słownika na stronie internetowej. Wystukał na chińskiej klawiaturze coś w rodzaju "Czerwony Smok" i chwilę czekał na rezultat. W końcu coś się wyświetliło i teraz knajpa nazywa się "Translate Server Error". Na pewno wszyscy zrozumieli,
ale tak na wszelki wypadek wyjaśnię: "Błąd serwera z tłumaczeniami".
