Tradycyjne święcenie pokarmów
Święta Wielkanocne to bardzo ważny czas dla wiernych kościoła katolickiego. Upamiętniają one zmartwychwstanie Jezusa, który umarł za grzechy ludzkości. Okres uroczystością Wielkiej Nocy to czas przygotowań. Jednym z jej elementów jest święcenie pokarmów który w kościele katolickim. Pierwsze zapisy o święconkach pochodzą z VII wieku i dotyczą terenów Polski, Mediolanu i Rzymu
Tradycja ta przetrwała do dziś i tak co roku w Wielką Sobotę tłumy wiernych odwiedzają wspólnie kościoły. Dzisiaj często koszyki wypełnione są owocami, czekoladowymi jajkami, zajączkami i barankami z cukru. A jak kiedyś wyglądało święcenie pokarmów?
Przejdź do galerii i zobacz jak niemal 100 lat temu święcono pokarmy pod Krakowem i nie tylko.
Wierni co rok w Wielką Sobotę przynoszą do kościołów pokarm, który zostanie poświęcony, a następnie zjedzony podczas śniadania wielkonocnego w gronie najbliższych. Jest to symbol radości i świętowania dobrej nowiny jaką jest zmartwychwstanie Chrystusa.
Co powinno znaleźć się w koszyczku wielkanocnym?
Według tradycji w koszyczku wielkanocnym powinny znaleźć się chleb, jajka, sól, wędlina, ser, chrzan, babka i baranek. Każdy z elementów ma swoje znaczenie, które jest niezwykle istotne dla wiernych.
Chleb - ciało Chrystusa, podtrzymanie codziennego życia
Jajka - odradzające się życie, zmartwychwstanie Jezusa
Sól - oczyszczenie, ochrona przed zepsuciem
Wędlina - dobrobyt, zdrowie, płodność, ofiara z baranka
Ser - hojność natury, dobrobyt, zdrowie, łagodność, pokojowe intencje
Chrzan - siła fizyczna, krzepa
Babka - dostatek, wysokie zdolności gospodyni
Baranek - zmartwychwstanie, zwycięstwo życia nad śmiercią
