W ciemię bity. Precz z korzenioplastyką!

Taką frazę można usłyszeć w telewizyjnych koncertach życzeń. Nic to, że jubilat, standardowy 70/80-latek, wolałby jakiś kawałek słuchanych w młodości kapel. No dobra, nie musi to być od razu Grateful Dead czy Uriah Heep. Wystarczy Niemen, Breakouci, niech będą nawet Czerwone Gitary. Ale, na Boga, kto z nich/nas w młodości słuchał Steni Kozłowskiej czy Teresy Tutinas…

Nadchodząca kolejna rocznica powstania Solidarności to doskonała okazja, by(śmy) przypomnieć(li) o swoim istnieniu. Bo to dzisiejsi 70/80-latkowie rozpirzyli (tak, tak) komunę. Czegokolwiek by nie sądzić o naszej współczesności (a jest co sądzić), Polska ostatnich 30 lat jaka była, taka była, ale była. Do tego lepsza niż PRL. No, może poza systemem szkolnictwa, bo ówczesny standardowy maturzysta był kilka razy mądrzejszy niż dzisiejszy absolwent tzw. wyższej uczelni (to, że komuniści na to pozwolili było ich największym błędem; współcześni władcy świata są sprytniejsi).

I właśnie teraz, w te sierpniowe dni, należy to uświadomić szarogęszącym się małolatom. Tak, to myśmy wykończyli (pierwszą) komunę. To dzięki nam możecie głosić te różne bzdury (i budować drugą). To my, i tylko my, wiemy jak wygląda/powinna wyglądać normalność. Świat bez latających po ulicach przebranych za baby chłopów. Świat parujących na talerzach kotletów. Świat, w którym można się śmiać ze wszystkiego, także z blondynek, Murzynów i tych, no mniejsza o to, których… Świat, w którym to profesor może wywalić studenta za nieuctwo, a nie student profesora za poglądy.

Tak, Szanowne Staruchy (vel Dostojni Starcy)! Także wy (my) musimy to sobie uświadomić. Więcej godności! Nie dajcie (dajmy) się zastraszyć! Nie pozwalajcie (nie pozwalajmy) wciągać się w te wszystkie Kluby Seniora i zajęcia z korzenioplastyki. To my mieliśmy tę odwagę, której oni już nie znają, łykając wszystkie ograniczenia narzucane przez siły dążące do opanowania świata, pojęcie wolności redukując do swobody dokonywania aborcji. Jednym słowem, nie dajmy się upupić. Wiem, że zakazany w naszych czasach Gombrowicz pisał, iż „przed pupą nie ma ucieczki”. Ale – jak nauczał McMurphy w „Locie nad kukułczym gniazdem” - przynajmniej trzeba próbować.