Wola Łużańska. Sołtys Piotr Szczerba na kolejnym oblocie wsi. Bo dobry gospodarz musi mieć oko na wszystko, a z wysoka lepiej widać

Styczniowa aura, zwłaszcza gdy jest słońce, jest ponoć najlepsza dla podniebnych wypadów. Piotr Szczerba, sołtys Woli Łużańskiej w powiecie gorlickim, mówi, że taki błękit można oglądać tylko zimą.

- Przejrzystość powietrza jest w tym czasie wyjątkowa – podkreśla.

Jego przygoda z motoparalotnią ma już swoją historię i tak naprawdę zaczęła się jeszcze w dzieciństwie, gdy mały Piotruś zbiegał, co sił ze wzniesienia Górzyna. Machał przy tym rękoma i głośno krzyczał: ja latam! Dziecięce zauroczenie, a właściwie fascynacja lotnictwem, z czasem tylko się wzmacniały. Spoglądał w niebo i myślał: kiedyś to zrobię, wzniosę się! Słowa przekuł w czyn. Zrobił stosowne kursy, posiadł wiedzę. I zaczęło się – każdą wolną chwilę, każde – jak to mówi – okno pogodowe wykorzystuje, by wznieść się pod niebo. Tylko w ostatnim tygodniu obleciał między innymi Łosie, Bieśnik, Szalową i Szymbark.

- Nowy lotniczy rok zainaugurowałem wizytą w Mieście Światła – chwali się.

Kolegom z OSP w Mszance zafundował prezent w postaci pakietu zdjęć. Akurat trafił na chwilę, gdy z garażu w wyremontowanej remizie wyjeżdżał bojowy mercedes.
- Takie gratulacje z powietrza – podsumowuje humorystycznie.
W regionie ma swoje ulubione miejsca. Pośród nich są łużniańskie Pustki. Majestatyczna gontyna na szczycie cmentarza wojennego nr 123 za każdym razem wygląda inaczej.

Nietypowa bądź co bądź pasja sołtysa nie przeszkadza mu w pracy społecznej, który jesienią odebrał tytuł jednego z trzech najlepszych sołtysów w Małopolsce. Taki był bowiem wynik konkursu organizowanego przez Małopolskie Stowarzyszenie Sołtysów oraz Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego. W nagrodę odebrał czek na 20 tysięcy złotych, które zostaną przeznaczone na wsparcie inwestycji w zwycięskim sołectwie.

- Prace się toczą – zdradza nam. - Myślę, że w przyszłym tygodniu będzie się już czymś pochwalić – dodaje.

To jego pierwsza kadencja i tak naprawdę początek przygody z sołtysowaniem, aczkolwiek mimo krótkiego stażu, trudno odmówić mu skuteczności. Swoje obloty zaś komentuje dowcipnie: dobry gospodarz musi wiedzieć, co się dzieje w jego wsi.