Zakopane w czasach PRL. Bogate hotele dla notabli, dancingi, a w "Jędrusiu"... striptiz

W tamtych czasach, Zakopane było miejscem, gdzie moda miejska spotykała się z lokalnym folklorem. W zimie uliczki miasta zapełniały się ludźmi w ciepłych kożuchach, futrzanych czapkach i swetrach ozdobionych charakterystycznymi góralskimi wzorami. Kobiety często sięgały po sukienki o prostych krojach, wzbogacane o motywy ludowe, podczas gdy mężczyźni nosili wełniane marynarki i kapelusze inspirowane tradycyjnym strojem góralskim.

W czasach PRL Zakopane tętniło życiem. Restauracje i kawiarnie oferowały nie tylko lokalne specjały, ale także muzykę na żywo, dansingi i niecodzienne atrakcje. Do najbardziej znanych miejsc należała restauracja „Jędruś”, która w latach 70. zasłynęła z organizacji występów artystycznych i… pokazów striptizu – co było wtedy rzadkością w Polsce Ludowej. Innym popularnym lokalem była „Watra”, gdzie na turystów czekała muzyka na żywo i parkiet taneczny. Miejsce to po dziś dzień jest celem tych, którzy szukają dobrego jedzenia, napitku i muzyki na żywo. W centrum miasta królowała restauracja „Orbis”, oferująca elegancką atmosferę i kontynuująca tradycje przedwojennych dansingów.

Warto wspomnieć o barach mlecznych, które były nieodłącznym elementem codzienności PRL. Turyści, którzy szukali tańszych opcji wyżywienia, odwiedzali takie miejsca jak „Bar Podhale” czy „Góralska Chata”, gdzie mogli spróbować prostych, ale smacznych potraw jak pierogi, placki ziemniaczane czy żurek.

Zakopane w PRL-u mogło poszczycić się kilkoma ekskluzywnymi hotelami, które przyciągały gości swoimi wygodami i lokalizacją. To przede wszystkim „Hotel Kasprowy” na Polanie Szymoszkowej, który oferował niezapomniane widoki na Tatry i nowoczesne jak na tamte czasy udogodnienia. W samym centrum miasta znajdował się „Hotel Giewont”, który przyciągał tych, dla których liczyła się dogodna lokalizacja. Z kolei „Hotel Morskie Oko” słynął z eleganckich wnętrz i gościnnej atmosfery.

Oprócz luksusowych hoteli, wielu turystów wybierało także liczne pensjonaty i kwatery prywatne, które oferowały bardziej kameralną atmosferę. Popularnością cieszyły się również schroniska górskie, takie jak np. to na Kalatówkach, gdzie można było spotkać miłośników górskich wędrówek i narciarstwa.

Zakopane było miejscem, gdzie spotykały się elity artystyczne. W zimowej stolicy Polski odpoczywali i pracowali wybitni twórcy – aktorzy, reżyserzy i literaci. Na ulicach miasta można było spotkać takie postacie jak Kalina Jędrusik, Zbigniew Cybulski czy Andrzej Wajda. To właśnie tu, w cieniu gór, rodziły się pomysły na nowe filmy, sztuki teatralne i literackie dzieła.

Zakopane było również celem wizyt notabli politycznych. Politycy PRL-u, tacy jak Edward Gierek czy Józef Cyrankiewicz, odwiedzali miasto, traktując je jako idealne miejsce do odpoczynku i spotkań towarzyskich w mniej oficjalnej atmosferze. Szczególnie popularne były przyjęcia w góralskim stylu, organizowane w karczmach lub eleganckich hotelach, gdzie na stołach królowały tradycyjne potrawy i regionalne trunki.

W tamtych latach Zakopane organizowało liczne festiwale i wydarzenia kulturalne. Przykładem może być Międzynarodowy Festiwal Folkloru Ziem Górskich – wówczas pod nazwą „Jesień Tatrzańska”, który przyciągał zespoły z całego świata, prezentujące swoje tradycyjne tańce i stroje. Pod koniec okresu PRL powstał Teatr im. Witkacego, gdzie wystawiano eksperymentalne sztuki, które przyciągały tłumy spragnione artystycznych uniesień.

Dziś wspomnienia o Zakopanem w czasach PRL-u budzą nostalgię. Był to czas, kiedy miasto łączyło swojską atmosferę z duchem wielkiego świata. Tradycja przenikała się z nowoczesnością, a Zakopane było miejscem, gdzie życie zdawało się piękniejsze, barwniejsze w tej szarej komunistycznej rzeczywistości...