Są ważne z dwóch powodów. Po pierwsze kwitną masowo na łąkach, krajach lasu i miedzach. Także w ogrodach, gdzieś bywają uporczywymi chwastami lub jak to w przypadku zamorskich gatunków, są pożądanymi roślinami ozdobnymi. Z rozpoznaniem jaskrów na łące nie ma najmniejszego problemu. Żółte płatki w promieniach słońca wyglądają jakby były pokryte tłustą substancją. Słyszałem, że prawdziwe złoto pierwszej próby ma ten sam koloryt co płatki jaskrów na łące. Entomolodzy twierdzą, iż dzięki temu owady widzą je z oddali. To prawda, gdyż pszczoły je uwielbiają ze względu na duże ilości produkowanego pyłku.
Po drugie, ród jaskrów bogaty jest w gatunki. Mamy jaskra bulwkowatego, rozłogowego, ostrego, gajowego, jadowitego. I wiele innych. Wszystkie trujące, lecz po wysuszeniu mogą być zjadane przez bydło. Idąc przez łąkę pokrytą kwitnącymi jaskrami zostaniemy obsypani żółtym pyłkiem. I nic dziwnego, że nasze łąki nabierają żółtej barwy widocznej z kosmosu. Na koniec jaskier rekordzista i do tego botaniczny rarytas. To pełnik europejski. Członek rodu jaskrów o kulistych, żółtych kwiatach średnicy pięciu centymetrów. Na pierwszy rzut oka przypomina ogrodową różę. W naturze chroni go prawo, ale w sklepach ogrodniczych można kupić sadzonki pełnika.
