Klaudia Zwolińska o oddaniu medalu: wtedy bym się zapłakała

Zebrane pieniądze mają trafić do Polskiego Towarzystwa Walki z Mukowiscydozą.

- Wierzę, że ludzi o dobrych sercach jest w Polsce wielu — mówiła przed kamerami TVP Sport.

Wielu dziennikarzy, kolegów z kajakarskiego toru dopytywało ją o tę bądź co bądź odważną decyzję. Nie każdy sportowiec chce się przecież rozstawać z tak cenną pamiątką.

- Myślę, że jak wrócę do domu po wszystkich przywitaniach wtedy usiądę i popatrzę na ten medal. Będę go mieć jeszcze przez jakiś czas, więc mogę się nim nacieszyć. Pogodziłam się z tym, że może już nie wrócić, bo znam historie z przeszłości, gdy sportowcy wystawiali medal na licytację. Jednak jeśli ten medal może pomóc, nie jest mi go szkoda. Gorzej by było, gdybym go gdzieś zgubiła. Wtedy bym się zapłakała. To srebro to symbol mojej pracy i spełnienia marzeń, bo w ten sukces włożyłam moje serce – powiedziała zawodniczka w rozmowie z Dominikiem Lutostańskim z „Przeglądu Sportowego”.