Kuba Badach i jego muzyczny "Oldschool". Koncert popularnego piosenkarza 15 marca w Nowohuckim Centrum Kultury

Przetworzona żywność jest jak narkotyk!

Kuba Badach pochodzi z Krasnegostawu. Jego ojciec był prezesem spółdzielni mleczarskiej – a potem został posłem na sejm z ramienia SLD. Przyszły piosenkarz nie wykazywał jednak od dziecka najmniejszych zainteresowań biznesem i polityką. Wrodził się bowiem w swego stryja, który jest nauczycielem i kompozytorem, a również autorem śpiewnika „Piosenki o Zamościu i Zamojszczyźnie”.

- Wychowywałem się na muzyce z lat 70. i to ona odcisnęła na mnie najsilniejsze piętno. To były jednak rzeczy bardzo ambitne, nigdy nie ciągnęło mnie w stronę prostych przebojów. Zawsze największe wrażenie robiły na mnie bogate utwory od strony melodycznej, harmonicznej czy rytmicznej. Choćby płyta „The Dude” Quincy’ego Jonesa, do której z chęcią wracam do dziś – opowiada nam piosenkarz.

Zamiłowanie do śpiewania sprawiło, że po maturze Kuba dostał się na Wydział Wokalistyki Jazzowej na katowickiej Akademii Muzycznej. Tam poznał rówieśników, którzy podzielali jego miłość do „czarnych” brzmień – jazzu, soulu i funku. Chłopcy się skrzyknęli i w 1995 roku założyli zespół Polucjanci. Nazwa miała być wygłupem, ale kiedy dwa lata później dostali się do opolskiego konkursu, okazała się dla organizatorów zbyt nieprzyzwoita. Z czasem zmieniono więc ją na Poluzjanci.

- Kiedyś wydawało mi się, że muzyka, którą proponuję, będzie szła w eter, ale trafi w próżnię. Tymczasem na przestrzeni dwudziestu lat, od kiedy zacząłem komponować z Poluzjantami, te rzeczy znalazły wielu odbiorców. Ostatnie lata jeszcze mocniej utwierdziły mnie w przekonaniu, że mam dla kogo grać. To niesamowite szczęście, że wszystkie koncerty, które daję są wyprzedane. Okazuje się, że ambitna piosenka też ma swoich odbiorców – podkreśla piosenkarz.

Kuba nagrał z Poluzjantami trzy płyty. Niestety: w 2015 roku zmarł gitarzysta grupy i pozostali muzycy postanowili zawiesić działalność. W międzyczasie wokalista zaczął karierę solową. Bestsellerem okazała się nagrana przezeń w 2009 roku płyta z piosenkami krakowskiego piosenkarza – „Tribute To Andrzej Zaucha”.

- Kiedy w 1989 roku pracowałem jako dwunastolatek z bigbandem Wiesława Pieregorólki, miałem okazję poznać Andrzeja Zauchę osobiście. Wspierałem go wokalnie w chórkach, kiedy nagrywał płytę z bajkami dla dzieci. Obserwowanie go, zresztą podobnie jak Mietka Szcześniaka, Ryszarda Rynkowskiego czy Zbigniewa Wodeckiego, kodowało we mnie pewien sposób zachowania się na estradzie i poza nią. Nasiąkałem typowym dla tych artystów sposobem pracy. Po prostu profesjonalizmem – tłumaczy wokalista.

Liczne kooperacje z innymi artystami sprawiły, że Kuba pierwszą swoją solową płytę z autorskim materiałem zaprezentował dopiero w 2017 roku. Album zatytułowany „Oldschool” przyniósł zgodnie z tytułem kunsztowne piosenki pop w starym stylu, w których odbijała się miłość ich autora do „czarnych” brzmień. Krążek okazał się bestsellerem – i pokrył się platyną.

- W przypadku tej płyty postanowiłem część pracy wykonać w sprawdzonym składzie, a część - całkowicie samemu. W kilku utworach nagrałem większość partii instrumentalnych samodzielnie: gitary basowej, klawiszy, programowanej perkusji. Chciałem się sprawdzić i zobaczyć, na ile potrafię sprostać własnym oczekiwaniom. I okazało się, że te rzeczy bronią się i mogę je postawić na tej samej półce, co piosenki zarejestrowane z kolegami - podsumowuje piosenkarz.