Miasteczko na krańcu Małopolski na zboczu Beskidu Małego. Plackorze, samolot i słynna rzeźba Janinki. Andrychów, jakiego nie znacie

Andrychów został założony być może już na przełomie XIII/XIV w. Pierwsza pisana o nim wzmianka w 1344 wymienia miejscowość pod nazwą Henrichov. Wówczas znajdowała się w księstwie oświęcimskim.

W XV w. na szlakach pełno było rozbójników. Napadali na wsie, kupców i wszystkich, którzy mogli mieć przy sobie parę gorszy. Wieś opustoszała. Odrodziła się ok. 1434 roku. Tym razem nosiła nazwę od imienia Andrzej (Jędrzychów).

W 1445 z Księstwa Oświęcimskiego wyodrębniło się księstwo zatorskie, w granicach którego znalazł się Andrychów. Był małą wsią, mniejszą od sąsiedniego Inwałdu, Wieprza oraz innych w sąsiedztwie. W 1665 roku wieś została splądrowana i spalona przez oddziały szwedzkie, co zatrzymało jej rozwój na wiele lat.

Na początku XVIII wieku Franciszek Ksawery Schwarzenberg-Czerny, ówczesny właściciel klucza andrychowskiego (aż do 1945 roku Andrychów pozostawał w prywatnych rękach), chcąc podnieść gospodarkę po zniszczeniach spowodowanych epidemiami i wojnami, sprowadził wyspecjalizowanych tkaczy z Belgii, Saksonii i Śląska oraz umożliwił chłopom wykup ziemi. Podjął również starania o lokację miasta. Udało się to dopiero kolejnemu właścicielowi – Stanisławowi Ankwiczowi. Jednak jeszcze za życia Franciszka, w 1750 roku, Andrychów uzyskał królewski przywilej na organizację jarmarków. Zezwolono również na utworzenie organizacji cechowych. Było to ewenementem na skalę Rzeczpospolitej, gdyż te prawa przysługiwały dotąd miastom. Podstawie przywileju królewskiego z 24 października 1767 roku 8 maja 1768 roku, Andrychów stał się miastem.

Co ciekawe, pod lokację wydzielono część wsi. Tym samym, aż do połączenia w 1886 roku, miasto Andrychów sąsiadowało ze wsią Andrychów. Znaczenie Andrychowa stopniowo rosło.

Na koniec XVIII w. przypadł rozkwit kolegacji chłopskich, czyli zakładanych przez nich spółek.

Chłopi z Andrychowa i okolicy prowadzili interesy w Stambule, Aleksandrii, Wenecji, Marsylii, Barcelonie, Lubece, Hamburgu, Gdańsku, Moskwie.

W 1886 r. rady wsi i miasta podjęły decyzję o połączeniu się Andrychowa w jeden organizm miejski. Tereny wsi Andrychów zostały włączone do miasta Andrychowa. Otwarcie linii kolejowej w 1888 r. spowodowało dalszy rozwój gospodarczy.

Powstawały przędzalnie, tkalnie i farbiarnie. Od 1926 roku kursowały autobusy na trasach do Krakowa i Białej, a od 1929 r. istniała stacja benzynowa. W 1936 r. zmotoryzowano Straż Pożarną. Teraz miasto ma prawie 20 tys. mieszkańców. Stolica powiatu, czyli Wadowice, ok. 2 tys. mniej.

Obecnie Andrychów ma kilka dużych zakładów i przedsiębiorstw.