Z kadencji na kadencję Wysoka Izba oceniana jest gorzej i to nie tylko dlatego, że mocno uwiera jakość stanowionego prawa, ale głównie dlatego, że parlament oceniany jest głównie poprzez życie kuluarowe, debaty emocjonalne, a nie merytoryczne, poprzez skandaliki i skandale, a także przez to, czego nie zrobił.
I tak mało kto zauważył, że udało się minimalną przewagą głosów odrzucić społeczny projekt ustawy zakazującej całkowicie aborcji, a nie udało się, mimo wieloletnich prac nic uchwalić w sprawie in vitro. Patrząc zresztą na te pięć głosów, dzięki którym zakaz aborcji nie poszedł do dalszych prac, można uznać, że ostrożność w sprawie ostatecznego głosowania in vitro była bardziej niż uzasadniona.
Całkowity zakaz stosowania tej metody mógł zostać przecież przegłosowany. Udało się wprowadzić sporo przepisów ułatwiających życie przedsiębiorcom, którzy oczywiście nadal są niezadowoleni, ale rozbudzono zbyt wiele nadziei powołaniem komisji Przyjazne Państwo, której prace zakończyły się efektami miernymi. Powołano kilka komisji śledczych, które zawsze przyciągają uwagę, ale tylko jedna, badająca okoliczności porwania i zamordowania Krzysztofa Olewnika może mówić o jakim takim sukcesie, przynajmniej takim, że sprawozdanie przyjęto jednomyślnie, bez zdań odrębnych, pozostałe skończyły na politycznych bojach lub jak naciskowa na kompromitacji.
Nie popisał się Sejm, gdy idzie o ustawę medialną, wprawdzie w ostatnim roku coś tam uchwalono, na tyle, by zmienić KRRIT i władze mediów publicznych, ale nie zapewniono finansowania, nie pokazano żadnego kierunku, w jakim media te mają zmierzać. To wielka porażka nie tylko tej kadencji. Od czasu sprawy Rywina żadne podejście do nowoczesnej, poważnej ustawy medialnej się nie udało. Zamiast tego mamy polityczne majstrowanie.
Można mieć do Sejmu VI kadencji wiele zastrzeżeń krytycznych, można też pochwalić go za stabilizację układu politycznego, bo koalicja się nie rozpadła i rząd przetrwał całe cztery lata, co jest w dotychczasowej praktyce zjawiskiem rzadkim. Jednym z zasadniczych zastrzeżeń jest jednak to, że parlament, miejsce naturalnego sporu politycznego, miejsce gdzie partie powinny delegować swoich najlepszych działaczy nie stał się ośrodkiem, w którym wyłaniają się nowe elity polityczne, pojawiają polityczne nowe gwiazdy, skutkiem czego polityka jałowieje, nie odnawia się, nie kształtuje nowych osobowości. Karni partyjni żołnierze - tak mówi się o większości posłów, duszonych klubową dyscypliną.
Dyscyplina w najważniejszych głosowaniach jest oczywiście niezbędna, od niej zależy zdolność rządzenia i siła opozycji, ale nie widać też żadnych wysiłków, aby promować młodszych, dawać im ambitne zadania prowadzenia ważnych ustaw, zabierania głosu w poważnych debatach i występach medialnych. To frustruje i posłów i obserwatorów, sprawia też, że polityka postrzegana jest jako nieustanna kłótnia dwudziestu, trzydziestu osób, które przez cztery lata wymieniają miedzy sobą te same, nazbyt dobrze znane "argumenty".
A ponieważ argumenty są znane cała sztuka polega już tylko na tym, kto powie ostrzej, bardziej skandalicznie, mocniej ugodzi, a że głupio, to już nie ma znaczenia. To nie przypadek, że w tym Sejmie nie objawił się żaden zdolny mówca, wielki polemista, że panowała przeciętność i codzienne ujadanie. Wcześniej bywało jednak dużo lepiej, a podobno polityka się profesjonalizuje. Tu akurat żadnej profesjonalizacji nie widać.
Prawybory. Kto powinien zostać posłem? Głosuj: Małopolska Zachodnia okręg 12, Kraków okręg 13, Podhale Nowy Sącz okręg 14, Tarnów okręg 15.
Mieszkania Kraków. Zobacz nowy serwis
Codziennie rano najświeższe informacje z Krakowa prosto na Twoją skrzynkę e-mail. Zapisz się do newslettera!
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
