W Zakopanem odsłonięto tablicę prof. Mariana Bernarda Wimmera - dyrektora miejscowej szkoły i twórcy łódzkiej filmówki

Tablica zawisła na zewnętrznej ścianie – tuż obok tablicy dedykowanej innemu dyrektorowi Stanisławowi Barabaszowi. Odsłoniła ją córka profesora – Anna. Na uroczystości byli obecni także inni członkowie rodziny profesora.

Marek Król-Józaga, dyrektor zakopiańskiego liceum zaznaczył, że profesor Wimmer był ważną postacią w zarówno dla Zakopanego, jak i dla Łodzi. Pod Giewontem jest znaczącą postacią zarówno dla Liceum Plastycznego, jak i dla Zespołu Szkół Budowlanych. Kierował bowiem Szkoła Przemysłu Drzewnego, z której to wywodzą się obie placówki. Zapowiedział, że w przyszłości pojawią się także tablice dedykowane innym, wybitnym dyrektorem zakopiańskiego plastyka.

W trakcie uroczystości odbył się koncert uzdolnionych muzycznie uczennic Liceum Plastycznego - Anny Jarząbek (śpiewała) i Antoniny Bobek (grała na pianinie). Na koniec otwarto wystawę szkiców prof. Wimmera.

***

Prof. Marian Bernard Wimmer

Urodził się 13 kwietnia 1897 roku w Kołomyi. Architekt, malarz, nauczyciel. Był dyrektorem Szkoły Przemysłu Drzewnego w Zakopanem (1926–1939), twórcą Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi.

W Zakopanem mieszkał w latach 1926–1939. Początkowo współpracował ze Stefanem Meyerem i Karolem Stryjeńskim w ramach pracowni projektowej, która zostaje rozwiązane w 1930 roku. Od 1931 roku prowadził wraz z żoną Stanisławą, z domu Krug (1903–1971), działalność projektowo-budowlaną. Ich dziełem są m.in. wille „Sokołówka” dra Olgierda Sokołowskiego przy ul. Makuszyńskiego (1932), „Tuberoza” Józefa Krona przy ul. Piłsudskiego (1932), willa „Pod Okopą” dra Fomenki ob. przy ul. Makuszyńskiego (1934), willa „Manru” J. Korna przy ul. Grunwaldzkiej (1934), „Pod gwiazdami” Ewy Szelburg-Zarembiny i Józefa Zaremby przy ul. Piłsudskiego (1936), „Eugenia” Bronisława Klimczaka na Wilczniku (1936), Barbary Sendzimir przy ul. Orkana (1936), „Watra” J. Stopki „Borowego” przy ul. Zamoyskiego (1936–1937), „Słowianka” Antoniego Lichnowskiego przy ul. Grunwaldzkiej, ob. Droga do Białego (1937).

Okupację małżonkowie spędzili we Lwowie, a w 1945 roku wrócili do Zakopanego, w którym Marian Wimmer ponownie objął stanowisko dyrektora Szkoły Przemysłu Drzewnego. 1 grudnia 1945 roku wyjechał ostatecznie z Zakopanego do Łodzi, gdzie zaangażował się w tworzenie Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej. Zmarł 21 września 1970 roku w Krakowie.

Źródło: Muzeum Tatrzańskie, Szlak Znakomitych Zakopiańczyków