Klaudia Szafrańska „Ko-Oddech”, Agora, 2024
Poznaliśmy ją w minionej dekadzie jako połowę duetu Xxanaxx, który w 2012 roku założyła wspólnie z Michałem Wasilewskim. Projekt zrobił furorę na polskim rynku fonograficznym, prezentując nowoczesną wersję estetyki chill out, czego efektem były występy na największych polskich imprezach muzycznych m.in. na Open’erze, Orange Warsaw Festivalu, Męskim Graniu czy Kraków Live Festivalu. Ostatni album duetu nosił tytuł „Gradient” i otrzymał statuetkę Fryderyka w kategorii „Elektronika”. Szafrańska ma na swoim koncie również liczne współprace, w tym duety z Quebonafide, Ten Typ Mes, VNM, Rasmentalism, Mariką czy Pawbeats'em. I teraz wykorzystała te znajomości do stworzenia debiutanckiej płyty solowej.
Dziewięć nagrań z płyty „Ko-Oddech” ma bardziej zmysłowy charakter niż dokonania Xxanaxxu. Tym razem wokalistka sięga bowiem przede wszystkim po sensualne R&B rodem zza oceanu. Śpiewa więc obniżonym i stonowanym głosem, jakby szeptała do ucha słuchacza, tworząc tym samym intymny nastrój wyciszenia. Dzięki temu piosenki mają bardzo kobiecy ton, który zgrabnie współgra z tekstami, napisanymi przez tak znane postacie polskiej alternatywy, jak Marika czy Bovska. Momentami muzyka nabiera bardziej tanecznego charakteru, porywając tanecznymi bitami rodem z brytyjskich klubów. Wszystkie podkłady mają tu elektroniczne brzmienie, choć momentami słychać też akustyczne instrumenty. Udany debiut – choć na polskim rynku zdominowanym przez wykonania Sanah i Dawida Podsiadły, może przejść niezauważony.
Pola Chobot & Adam Baran „Burza”, MTJ, 2024
Ona śpiewa, a on gra na gitarze – oboje tworzą jeden z najciekawszych głosów polskiego popu w nieco alternatywnej wersji. Oniryczny i poetycki, a jednocześnie wyrazisty. Ich twórczość charakteryzują poetyckie i niejednoznaczne teksty, emocjonalny śpiew i nietuzinkowo brzmiące gitary. Duet zgrabnie operuje aurą nieoczywistości, niepokoju i melancholii, tworząc przy tym duszny, niemal kinematograficzny nastrój, jakby rodem z serialu „Twin Peaks”. Do tej pory projekt wydał ciepło przyjęty album „Jak wyjść z domu, gdy na świecie mży?” i EP-kę „Trzeba mi”. W tym roku po wyprzedanej akustycznej trasie „Cisza przed burzą” oraz świetnie przyjętym występie na NEXT Feście, Pola i Adam prezentują swoją drugą płytę.
Tytułowa burza to wypadkowa emocjonalności i okoliczności, w których powstawał materiał. Gwałtowny proces twórczy wyciągnął ze skrajnych charakterologiczne twórców to, co w nich najlepsze, tworząc obraz niezwykle intensywny i prawdziwy. Tym razem duet postawił na pogłębioną warstwę instrumentalną, eksplorując brzmienia różnych gitar, pianin i syntezatorów. Płytę współprodukował Adam Baran z Jeremiaszem Hendzlem i Jurkiem Zagórskim. W efekcie „Burza” to świat pełen sprzeczności. Namiętność przeplata się tu ze smutkiem, delikatność z gwałtownością, folk z bluesem i rockiem. Jeśli ktoś lubi ostatnie dokonania Anity Lipnickiej, Johna Portera i Agaty Karczewskiej – ta płyta jest dla niego.
Datûra „Obsidian”, 2024
Zespół pod wdzięczną nazwą Datûra powstał w 2020 roku w Warszawie. Dwa lata później opublikował swoją debiutancką płytę, która wzbudziła zainteresowanie mediów i słuchaczy ambitnego rocka. Dziś stołeczny kwintet ma już na swym koncie szereg dobrze przyjętych koncertów w całym kraju, w tym występ na prestiżowym festiwalu Summer Dying Loud. Teraz zespół prezentuje swój pierwszy album „Obsidian”, który zapowiadały utwory „Venom” i „The Valley”. Bardzo starannie zrealizowane to wydawnictwo, w którym muzyka idealnie koresponduje z szatą graficzną, na którą składają się grafiki przepełnione symboliką czterech żywiołów natury, pomagające zrozumieć teksty.
„Utwory na albumie są skomponowane niczym opowiadania - wydają się mieć długą, rozbudowaną fabułę oraz punkty zwrotne. Ich liryka w sposób symboliczny nawiązuje do niezwykłych historii i doświadczeń, które przydarzyły się autorce tekstów na przestrzeni lat kontemplowania i badania natury umysłu” – tłumaczą członkowie grupy. Muzycznie to progresywna wersja post-rocka, odwołująca się zarówno do metalu, jak i folku. Hipnotyczne melodie i opowieści z pogranicza snu i jawy, przeplatają się tu z dzikimi rytmami i krzykami rozpaczy, otulonymi kojącymi śpiewami i atmosferycznymi gitarami.
TOŃ „Korzenie”, 2024
Pod nazwą TOŃ ukrywa się nowy zespół na polskiej scenie rockowej, który tworzą muzycy-amatorzy: przedsiębiorca z branży pogrzebowej, prawnik od prądu, nauczycielka śpiewu, pilotka boeingów i tłumacz z MTV. Album „Korzenie” to debiutancka płyta formacji, który powstał w Nebula Studio. Za jego realizację odpowiada Tomasz Stołowski, a miks wykonał Maciej Karbowski z zespołu Tides From Nebula (poza utworem tytułowym, który zmiksował Robert Szydło z Mikromusic). Robiącą wrażenie stylową okładkę zestawu stworzył Kuba Sokólski, który robi charakterystyczne projekty dla metalowych formacji zza granicy, jak Opeth, Anathema czy Ufomammut.
„Utwory na płycie czerpią z bardzo różnych inspiracji, sięgając m.in. do twórczości neoromantycznych poetów i Nietzschego. Całość otoczona jest dość mrocznym nimbem, mimo to przesłanie płyty jest pozytywne. „Korzenie” to zachęta do miłości życia i swojego losu, mimo wszystkich przeciwności, z którymi się spotykamy” – podkreślają członkowie grupy. Muzycznie przekłada się to na niekonwencjonalne połączenie elementów post-punka, dark folku i prog-metalu, którego najciekawszym elementem jest duet dwojga wokalistów, zestawiający męski krzyk z kobiecą delikatnością. To muzyka dla koneserów mrocznych, ale eklektycznych brzmień.
