Chcą przywrócić rzece Dłubni jej naturalny kręty bieg i stworzyć z niej atrakcję turystyczną. Czy taki kompromis jest możliwy?

W piątek 8 marca w siedzibie Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Krakowie przy ul. Piłsudskiego spotkali się m.in. przedstawiciele Uniwersytetu Rolniczego, AGH, Politechniki Krakowskiej, Urzędu Miasta Krakowa, Zakładu Badań Ekologicznych, Koalicji Ratujmy Rzeki, Towarzystwa na Rzecz Ziemi, aby dyskutować o renaturyzacji rzeki Dłubni. Na spotkaniu podjęto dyskusję o możliwych do realizacji kierunkach działań, dotyczących zarówno koryta rzeki Dłubni, jak i terenów przyległych.

- Dyskutując z obrońcami przyrody znaleźliśmy wspólny środek i podjęliśmy wspólną decyzję. Myślę, ze jest to ewenement. Z tego powinno urodzić się coś dobrego, z czego będą korzystały również przyszłe pokolenia. Prace mogą kosztować nawet kilkanaście milionów. To co wstępnie należałoby zrobić to elementy międzywala, meandry rzeki, tor kajakowy, wieża widokowa do obserwowania ptaków - mówi Wojciech Kozak, dyrektor RZGW w Krakowie.

Karol Ciężak z Towarzystwa na Rzecz Ziemi przypomina, że od lat namawiali wody polskie aby szły w kierunku renaturyzacji rzek, czyli przywracania ich naturalnego charakteru.

- Zajmiemy się naturyzacją koryta rzeki, poprawimy jego walory środowiskowe, a dopiero później będziemy patrzyli na turystykę, która nie jest wykluczona w takich miejscach. Przykładem są parki narodowe, które mimo ścisłej ochrony przyrodniczej dopuszczają turystykę w wyznaczonych miejscach - mówi Karol Ciężak.

Chodzi między innymi o stworzenie miejsca dla kajakarzy, którzy już dziś korzystają z rzeki, ale ze względu na miejscowe trudności np. ze zbyt niskim poziomem wody w niektórych miejscach, mają problemy z pływaniem.

W trakcie dyskusji została zawiązana „Rada Projektu renaturyzacji rzeki Dłubni”, której zadaniem jest wypracowanie rozwiązań przywracających stan rzeki zbliżony do naturalnego.

Rzeka Dłubnia jest lewobrzeżnym dopływem Wisły II rzędu, o długości 51 km i powierzchni zlewni 272 km2 odwadniającym wschodnie krańce Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Jej źródła znajdują się w okolicach Wolbromia, we wsi Jangrot.

Rzeka płynie kolejno przez Wyżynę Olkuską, Wyżynę Miechowską, Płaskowyż Proszowicki, aż do Niziny Wiślańskiej. Cała zlewnia położona jest na terenie województwa małopolskiego. Końcowy odcinek Dłubni, poniżej zbiornika wodnego w Zesławicach, znajduje się jest w granicach administracyjnych miasta Krakowa.

Średnia szerokość rzeki wynosi ok. 3–4 m, a jej głębokość jest bardzo zmienna. Na Dłubni występują długie, bystre i płytkie odcinki żwirowe, ale widoczne są również zamulone meandry.