Czy spotkanie z wilkiem może być dla człowieka niebezpieczne?
- Wilk jest dużym dzikim zwierzęciem, więc jest potencjalnie niebezpieczny. Jednak dzikie zwierzęta unikają kontaktu z człowiekiem. Tylko wilk "przyciśnięty do muru" wykazuje agresję, ale z badań europejskich wynika, że to są niezwykle rzadkie przypadki.
Po drugiej wojnie nie udowodniono w Babcie straszą niegrzeczne dzieci złym wilkiem. Czym sobie zasłużył na taką reputację?
- Kiedyś zdarzały się takie przypadki, że wilki zabijały ludzi, obecnie nie, ale w naszej świadomości przetrwała legenda o złym wilku. Europie ani jednego przypadku, by wilk zagryzł człowieka.
Wilk zamieszkujący niedaleko skupisk ludzkich mniej agresywnie reaguje na człowieka niż ten żyjący w rozległych tundrach?
- One raczej blisko ludzi nie żyją. Natomiast potrafią pokonywać dziennie co najmniej kilkanaście kilometrów, więc docierają do pastwisk. Pasące się tam zwierzęta są źródłem ich pożywienia. Wilki nie rozróżniają zwierząt dzikich żyjących w lesie od tych hodowlanych. Wszystkie ssaki kopytne są dla jednakowo dobrym źródłem pożywienia.
Jak mogło dojść do tego, że wilk upolował w Puszczy Białowieskiej wiele silniejszego od siebie żubra?
- Wilki polują na osobniki stare, chore, albo młode. Być może ów żubr spełniał któreś z tych kryteriów.
Czy da się obliczyć liczebność populacji wilków?
- Wiemy, że w Polsce żyje ich od 400 do 600 sztuk, a w Europie 10-15 tysięcy. Ile mieszka na Syberii, czy w Ameryce nie wiadomo.
Są różne gatunki wilka?
- Jeden, ale wyróżnia się wiele podgatunków. Polski, szary, osiąga 60 kg wagi i przeważnie zamieszkuje północno - wschodnie rejony kraju oraz Karpaty. Wilk żyjący w Indiach jest tym samym gatunkiem, ale waży zaledwie 17 kg. Z kolei na północy żyją wilki białe osiągające wagę ponad 60 kg.
Szybko się rozmnażają?
- Ciąża wilczycy trwa ponad dwa miesiące, ale matka rodzi małe tylko raz do roku. W miocie jest zazwyczaj 6- 8 sztuk, z czego w ciągu pierwszego roku życia umiera ponad połowa.
Wilki zwykle żyją i polują w watahach. Czy to są rodziny?
- Stada liczą najwyżej do dziesięciu osobników i zawsze są rodziną, w której prym wiedzie ojciec i matka, jako ta, która rodzi potomstwo. Młode wilki osiągają dojrzałość fizjologiczną po roku życia, ale często pozostają w stadzie przez 3-4 lata. Watahę opuszczają, by założyć nową rodzinę. Rodzeństwo nie łączy się w pary, choć przypadki, że po śmierci rodzica, zastępuje go w kwestii prokreacji najstarszy potomek, nie należą do odosobnionych.
Kto w wilczej rodzinie poluje?
- Cała wataha współpracuje, dzieląc się obowiązkami. Średnio co dwa dni zabijają dużą ofiarę, żywiąc się jej mięsem. Przykładowo dorosła łania, czyli samica jelenia, ma 80 kg masy ciała, co wystarcza za pożywienie 6-8 osobnikom. Warto dodać, że wilki mają doskonałe zmysły: węch pozwala im przy korzystnym wietrze wyczuwać obecność ofiary z kilkukilometrowej odległości, mają też świetny słuch.
Skąd bierze się negatywny stosunek do wilków?
- Ze zrozumiałych względów nie lubią ich myśliwi, którzy woleliby sami polować, nie dzieląc się z wilkami łupem. Niektórzy rolnicy, którym wilki trzebią stada bydła, optują za ich odstrzeliwaniem, do którego sporadycznie, za zezwoleniem władz i przy konsultacji z naukowcami, dochodzi. Wilk to gatunek, który stwarza problemy, a wciąż brak pomysłu, jak je korzystnie dla wszystkich stron rozwiązać. W Polsce jest gatunkiem chronionym. A na przykład na Białorusi jest tępiony.
Co Pana Profesora fascynuje w wilkach?
- Sposób poruszania się, ta gracja w ruchach. Również kolorystyka i doskonałe proporcje ciała. W wilku podoba mi się to, że nie jest raptusem. Zdarza się, że przechodzimy blisko niego nawet o tym nie wiedząc, on nas obserwuje, ale przecież nie atakuje.
