"Frankenstein" opowieścią o współczesnych nastolatkach. Gościnna premiera w Łaźni Nowej

Dlaczego jesienią tak często chorujemy?

"Potwór z powieści Shelley nie ma imienia. Jednak w kolejnych interpretacjach tekstu otrzymuje on imię swojego stwórcy – nieprzypadkowo. W Wiktorze Frankensteinie i jego Dziele łatwo zobaczyć dwie twarze tej samej osoby, której tożsamość się rozpada. Dla młodego, ambitnego naukowca miłość, przyjemność, kontakty międzyludzkie i codzienność życia są pozornie drugorzędne, w rzeczywistości pozostają jednak jego ukrytym pragnieniem" - piszą o spektaklu twórcy.

Mary Wollstonecraft Shelley to angielska poetka i pisarka okresu romantyzmu. Była córką intelektualistki feministycznej Mary Wollstonecraft, uchodzącej za jedną z najbardziej znanych obrończyń praw kobiet, oraz Williama Godwina, zaliczanego do grona wybitnych myślicieli społeczno-politycznych epoki. Zadebiutowała powieścią "Frankenstein albo: Współczesny Prometeusz" (1818), która do dziś uchodzi za jej najwybitniejsze, a z pewnością najbardziej znane dzieło. Dzięki "Frankensteinowi" Mary Shelley stała się czołową twórczynią powieści gotyckiej oraz prekursorką literatury fantastyczno-naukowej.

W swojej legendarnej powieści dziewiętnastowieczna pisarka zawarła dylematy, które wciąż pozostają aktualne.

Doświadczenie rozdźwięku pomiędzy walką o indywidualny sukces, a prywatne bezpieczeństwo i szczęście towarzyszy także współczesnym nastolatkom. Nadmierne oczekiwania sprawiają, że oddalają się od bliskich, a jednocześnie wprowadzają w pułapkę: nigdy nie staną się najlepsi, najważniejsi i najzdolniejsi. Zawsze będzie ktoś, kto osiągnął w tym zakresie więcej. Prowadzi to do poczucia goryczy i braku satysfakcji, a nawet głębokiej frustracji lub depresji. Choć doświadczenie to wydaje się związane z wiekiem dojrzałym, to zaczyna się już w szkole, gdy młodzi wpadają w wyścig szczurów i poszukiwanie mitycznej autentyczności, unikalności i talentu.

Spektakl „Frankenstein”, jak informują twórcy, jest próbą osadzenia tej problematyki w popularnym i bogatym wyobrażeniowo kontekście „żywych trupów”. Spektaklowy Frankenstein to postać rozdwojona. W konsekwencji kolejnych spotkań stopniowo niszczone są jego relacje z bliskimi. Ostatecznie zostaje sam ze swoim potworem oczekiwań i wyobrażeń, aktualizowanych symbolicznie w ruchu i muzyce.