Gorlice. Chętni, całkiem za darmo będą mogli zabrać kawałek historii kina Wiarus. Wystarczy zgłosić się do urzędu. Co jest do wzięcia?

FLESZ - Parkowanie drożeje. Znamy nowe stawki

Kino Wiarus, kiedyś symbol naszego ukulturalnienia, dzisiaj po otwarciu zamkniętych na głucho drzwi, przedstawia smutny widok - szaro jakoś, pusto. Przez chwilę przed oczami ma się obrazy sprzed lat z filmowymi porankami, kawiarenką, swoistym dostojnym nastrojem - przecież za chwilę spotkanie z dziesiątą muzą.

Wiarus, mimo podejmowanych prób reaktywacji, pozostanie już tylko w naszej pamięci. Czasem tak bywa i choć bardzo nie chcemy, na losy niektórych przedsięwzięć nie mamy wielkiego wpływu.

- Uznaliśmy, że szkoda byłoby wyrzucać to, co jeszcze zostało z wyposażenia tak po prostu na śmietnik - mówi Łukasz Bałajewicz, wiceburmistrz miasta.

W ratuszu zachęceni sukcesem GCK-u, który niedawno wyprzedawał fotele ze sali teatralnej, postanowili pomysł powielić, tyle tylko, że z Wiarusa będzie sobie można wyposażenie zabrać za darmo.

Co jest jeszcze do wzięcia? Dużo i mało. Są stare stoliki, krzesła, długie sofy, które stały w holu. Są osłony na żarówki, na ścianach skrzynki, w których kiedyś wisiały zdjęcia gwiazd polskiego kina.

Są także dwa projektory. Oryginalne, potężnych rozmiarów, które Wiarusowi służyły przez lata. Są szafy na filmy na szpulach, przewijarka do nich, całe zaplecze techniczne.

To już ostatnie chwile Sokoła w tym wydaniu. Planowany remont ma przywrócić budynkowi historyczną funkcję Sokoła. W założeniach ma tam powstać m.in. wielofunkcyjna sala sportowa, siłownia, sala konferencyjna. Znajdą w nim siedzibę wszystkie stowarzyszenia sportowe, działające w Gorlicach.

Tylko na kartach pamiętników i historycznych książek znajdziemy wzmiankę, że pierwszy w Gorlicach aparat kinowy został zainstalowany w 1913 roku. Dopiero w 1929 dotarło do miasta urządzenie, które dawało możliwość odtwarzania filmów z dźwiękiem. Podczas działań wojennych 1914-1918 uszkodzeniu uległ dach budynku. Z trudem odbudowano go i reaktywowano.

- Pierwotnie nad salą był balkon dla „zacnych czterdziestu obywateli miasta”, jednak rozwój techniki wymuszał więcej miejsca dla aparatury i obsługi, co zmusiło władze do zabudowy tego balkonu na operatornię - wspominał niedawno na naszych łamach Tomasz Pruchnicki, autor kolumny historycznej. - Układ sali był odwrotny do dzisiejszego, a wyjście było na ulicę Jagiełły przez istniejące do tej pory metalowe drzwi - przypomina.

Grzegorz Kmon, gorliczanin, przed kasą w Wiarusie, w kolejce po bilety spędził wiele godzin. Przecież szczytem marzeń wszystkich było, żeby siedzieć w ostatnim rzędzie. Jakoby najlepszym. - No i te fotosy - rozmarza się. - Bruce Lee, dla nas wtedy niedościgniony symbol męstwa. Na drugim biegunie - młoda Anna Dymna. Tu chyba nie trzeba nikomu tłumaczyć dlaczego - śmieje się.

Podświetlany fotos z idolką chętnie by więc pewnie wymontował. Gdyby tylko taki był. - Pamiętam wycieczki szkolne na adaptację lektur, wreszcie czasy młodości, gdy fabuła filmu miała znacznie mniejsze znaczenie, niż dziewczyna siedząca obok - przytacza równie humorystycznie Łukasz Kosiba, kolejny gorliczanin. - Obrazek, który najbardziej wrył mi się w pamięć związany z Wiarusem, to kolejka do kasy biletowej przed „Wejściem Smoka”. Myślę, że Sokół zawsze będzie miał w sobie pewien urok - dodaje.

Chętnych na rzeczy z Wiarusa prosimy o kontakt mailowy z Biurem Informacji i Promocji. Adres: promocja@um. gorlice.pl
W tytule maila prosimy wpisać „kino”.