Koncert „Belcanto – radość śpiewania”. Opera Krakowska uczci podwójny jubileusz Ryszarda Karczykowskiego

FLESZ - Ile wydamy na święta?

Trudno o właściwsze uczczenie jubileuszu znamienitego śpiewaka niż koncert poświęcony arcydziełom opery belcanto – dziełom, które eksponują najwyższą techniczną biegłość i wirtuozerię, jaką zdolny jest osiągnąć ludzki głos, ale też celebrują jego piękno i zdolność poruszania publiczności. Niekwestionowanymi mistrzami tego stylu byli Gioacchino Rossini, Gaetano Donizetti i Vincenzo Bellini, którzy znakomicie wykorzystywali czysto muzyczne, popisowe elementy „pięknego śpiewu”, nie zapominając przy tym o wyrazie dramaturgicznym. Zdobycze te przyswoił i przetworzył następnie Giuseppe Verdi, stopniowo odchodząc on od sformalizowanych aspektów belcanto, szukając pogłębienia dramaturgii i psychologicznego realizmu, lecz nie tracąc z oczu szlachetnego uroku ludzkiego głosu.

Podczas koncertu usłyszymy solistów Opery Krakowskiej: Agnieszkę Cząstkę-Niezgódkę, Monikę Korybalską, Agnieszkę Kuk, Paulę Maciołek, Katarzynę Oleś-Blacha, Roberta Gierlacha, Michała Kutnika oraz Wołodymyra Pańkiwa. Gościnnie wystąpi Anna Farysej, laureatka Nagrody Specjalnej Dyrektora Opery Krakowskiej w VIII Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju. Do obsady dołączą także studenci Wydziału Wokalno-Aktorskiego krakowskiej Akademii Muzycznej – Kamila Dutkowska i Adrian Domarecki.

Solistom towarzyszyć będą Orkiestra i Chór Opery pod kierunkiem Tomasza Tokarczyka. W repertuarze znajdą się arie, ansamble i ustępy chóralne z oper doskonale znanych krakowskiej publiczności – m.in. „Don Pasquale” i „Napoju miłosnego” G. Donizettiego czy „Cyrulika sewilskiego” G. Rossiniego, ale także z „Rigoletta”, „Otella”, a nawet rzadko wystawianych „Nieszporów sycylijskich” G. Verdiego. Całość otworzy wybór fragmentów z „Normy” V. Belliniego. Nie zabraknie też kilku muzycznych niespodzianek.

Urodzony w Tczewie Ryszard Karczykowski ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku w klasie Haliny Mickiewiczówny oraz reżyserię muzyczną w Musikhochschule Eisler w Berlinie. Był solistą m.in. scen w Dessau, Lipsku, Dreźnie, Londynie, Wiedniu i Berlinie. Przełomem w jego karierze był występ w „Traviacie” G. Verdiego podczas Festiwalu Aix-en-Provence w 1976 roku oraz w „Zemście nietoperza” (obok Kiri Te Kanawy, pod kierunkiem Zubina Mahty) w Covent Garden w 1977 roku.

Od tego czasu śpiewał w operach i salach koncertowych Europy, Azji i obu Ameryk, razem z najwybitniejszymi solistami
– m.in. z Ileaną Cotrubas, Agnes Baltsa, Sylvią Sass i Placido Domingo. Krakowska publiczność zna go także jako dyrektora artystycznego Opery Krakowskiej w latach 2003-2006, a śpiewacy wywodzący się z krakowskiej Akademii Muzycznej – jako wieloletniego pedagoga.