Kraków. 30 czerwca na Cmentarzu Rakowickim odsłonięty zostanie pomnik gen. dyw. dr Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego

FLESZ - Morawiecki prezydentem? Polacy mówią: tak!

– Bolesław Wieniawa-Długoszowski był najwierniejszym adiutantem i przyjacielem Józefa Piłsudskiego. Na kartach historii zapisał się jako wielki patriota. Pomnik, który odsłonimy w najbliższy czwartek, będzie oddaniem czci jego pamięci – mówi wojewoda małopolski Łukasz Kmita

Uroczystość rozpocznie msza św. o godzinie 12.00 w kościele Karmelitów Bosych przy ul. Rakowickiej 18. Po jej zakończeniu uczestnicy przemaszerują na Cmentarz Rakowicki, gdzie w kwaterze PAS 50 o 13.00 rozpocznie się druga część czwartkowego wydarzenia. Zainauguruje je podniesienie flagi na maszt, któremu towarzyszyć będzie odegranie hymnu państwowego. Następnie swoje przemowy wygłoszą organizatorzy, II wojewoda małopolski Ryszard Pagacz, prezes Instytutu Pamięci Narodowej dr Karol Nawrocki oraz dyrektor Głównej Biblioteki Lekarskiej im. Stanisława Konopki w Warszawie dr n. przyr. Wojciech Giermaziak. Po wystąpieniach nastąpi odsłonięcie pomnika bohatera, odczytanie apelu pamięci w towarzystwie salwy honorowej, złożone zostaną również kwiaty przy grobie gen. Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego. Na zakończenie uroczystości organizatorzy wręczą pamiątkowe statuetki.

Bolesław Wieniawa-Długoszowski urodził się 22 lipca 1881 r. w Maksymówce. W 1906 r. z wyróżnieniem ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Lwowskim, uzyskując tytuł doktora wszech nauk lekarskich. W tym czasie zawarł związek małżeński, poślubiając studentkę lwowskiego konserwatorium Stefanię Calvas.

Po dłuższym pobycie we Lwowie, wyjechał do Francji, gdzie przez rok studiował w Akademii Sztuk Pięknych. W Paryżu, w lutym 1914 r. poznał Józefa Piłsudskiego. Kilka miesięcy później, 6 sierpnia 1914 roku jako żołnierz 1. Kompanii Kadrowej wyruszył do walki. Trzy dni później służył już pod dowództwem rtm. Władysława Beliny-Prażmowskiego, który formował oddział ułanów, późniejszy 1. Pułk Ułanów Legionów Polskich. Jesienią w pułku tym powierzono mu dowództwo 1. plutonu w 1. szwadronie. Dowodził nim do połowy 1915 r. We wrześniu 1915 r. został adiutantem Piłsudskiego. Dwa lata później, w efekcie kryzysu legionowego zwolniono go z Legionów, zdegradowano i wcielono do wojska austriackiego. Nadal jednak działał tajnie w Polskiej Organizacji Wojskowej. W marcu 1918 r. na rozkaz organizacji zdezerterował z austriackiego wojska.

Adiutantem osobistym Piłsudskiego został 17 listopada 1918 r., zaś adiutantem generalnym 1 stycznia 1920. Brał udział w bitwie warszawskiej. Funkcję adiutanta pełnił do 26 listopada 1921 r., następnie został przeniesiony służbowo do Sztabu Generalnego i mianowany attaché wojskowym w Bukareszcie.

W związku z decyzją marszałka J. Piłsudskiego o wycofaniu się z życia politycznego, przeniesiono go w stan nieczynny na rok. Służbę odnowił w 19. Pułku Ułanów Wołyńskich w Ostrogu na Wołyniu, a następnie kontynuował ją w 1. Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego w Warszawie, którego dowódcą został w 1926 roku.

W latach 1927-1931 pełnił funkcję pierwszego oficera sztabu w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych pozostając jednocześnie dowódcą 1. Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego. 25 października 1930 r. został dowódcą I Brygady Kawalerii, a także dowódcą 2. Dywizji Kawalerii w Warszawie. W między czasie realizował się jako dziennikarz, literat i tłumacz.

Nominację na stopień generała brygady otrzymał 10 grudnia 1931 r. z rąk prezydenta Ignacego Mościckiego. W kwietniu 1937 r. powierzono mu Dywizję Kawalerii w Warszawie, którą dowodził przez rok. 27 maja 1938 prezydent Mościcki awansował go na generała dywizji, następnie zaś został przeniesiony w stan nieczynny i skierowany do służby dyplomatycznej. W latach 1938-1940 był ambasadorem Rzeczypospolitej Polskiej przy Kwirynale.

W marcu 1942 r. otrzymał nominację na stanowisko posła Rzeczypospolitej Polskiej na Kubie. Zginął 1 lipca 1942 r. Jego prochy przeniesiono w 1990 r. na cmentarz Rakowicki w Krakowie.

Bolesław Wieniawa-Długoszowski został odznaczony m.in.: Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski czy Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.