Kraków. Kolorowe szybowce wylądowały w Muzeum Lotnictwa Polskiego

Motoszybowiec Bąk został skonstruowany przez Antoniego Kocjana w 1936 r. w oparciu o szybowce Orlik i Mewa. To jednomiejscowy średniopłat o konstrukcji drewnianej z krytą kabiną i silnikiem ze śmigłem ciągnącym. Prototyp był napędzany niemieckim silnikiem Köller Kröber M-3 o mocy 18 KM. Oblatywał go Michał Offierski w marcu 1937 r.. Ten sam pilot ustanowił na Bąku międzynarodowy rekord wysokości 4595 m i długotrwałości lotu 5h 24 min.

Wiosną 1938 r. powstała udoskonalona wersja motoszybowca – Bąk II, którego replikę widzicie na poniższych zdjęciach. Bąka II napędzał belgijski silnik Saroléa Albatros o mocy 32 KM. Był to najbardziej zaawansowany technicznie motoszybowiec okresu międzywojennego. I choć większość wyprodukowanych egzemplarzy (ok. 10) nie przetrwało wybuchu wojny, to na szczęście zachowała się dokumentacja techniczna.

Inny szybowiec to... Komar

IS-B Komar 49 był szybowcem treningowym zaprojektowanym i zbudowanym przez Antoniego Kocjana w 1933 r. Już 4 lata później powstała wersja ulepszona: Komar-bis. Przed wybuchem II wojny światowej powstało 67 Komarów.

Co ciekawe, do produkcji wrócono w 1947 r. po przystosowaniu konstrukcji do powojennych wymagań na podstawie oryginalnych planów przekazanych przez wdowę po Antonim Kocjanie.

Pierwszy powojenny Komar został oblatany 16 stycznia 1948 r. W następnych latach zbudowano 5 egzemplarzy pod oznaczeniem Komar 48, a następnie 18 egzemplarzy ulepszonej wersji Komar 49. Szybowce te były eksploatowane w aeroklubach aż do 1965 r.

Prezentowany wystawie egzemplarz o znakach SP-985 został zbudowany w warsztatach szybowcowych w Jeżowie Sudeckim w 1950 r. Był użytkowany w Aeroklubie Szczecińskim i Górskiej Szkole Szybowcowej na Żarze.

Ceny samochodów elektrycznych zaczynają spadać