Mistrzowie alternatywnego popu z duetu Oxford Drama wystąpią w niedzielę 22 maja w Klubie Pod Jaszczurami

FLESZ - Sytuacja ludności cywilnej w Mariupolu

Gosia Dryjańska i Marcin Mrówka z Wrocławia założyli duet na początku 2014 roku z nudy i ze zmęczenia mało ciekawymi studiami (filologia angielska – co wyjaśnia, dlaczego ich teksty są lepsze niż przeciętne angielskie teksty Polaków). Zaczęło się od gitary, klawiszy i wspólnego grania utworów Arcade Fire i Beach House. Dla swojej oszczędnej muzyki sami wybierają naklejkę "eksperymentalny pop". Używają komputera, syntezatorów i samplera, ale sięgają też po gitarę.

Trzeci album Oxford Drama został bardzo dobrze przyjęty w kraju i za granicą. Jedną z pierwszych rozgłośni na falach której zadebiutował singiel “Not My Friend” była amerykańska KCRW. Utwór został zaprezentowany w audycji Henry’ego Rollinsa z kultowego zespołu Black Flag. Rozpieszczał także uszy słuchaczy drugiej amerykańskiej rozgłośni - KEXP.

Drugi singiel skradł serce Steve’a Lamacq z BBC Radio 6. Polscy dziennikarze muzyczni nie pozostali dłużni. Bartek Chaciński z "Polityki" zwrócił uwagę na unikalne połączenie polskiego pochodzenia duetu osadzonego tak silnie w zagranicznej podszewce brzmieniowej. Jarek Szubrycht w "Gazecie Wyborczej" pisał o zachwycająco osobliwej kompozycji prostoty i wyrafinowania skomponowanych na nowym albumie utworów. Swoje uznanie wyrazili także radiowcy - Agnieszka Szydłowska oraz Piotr Metz.

Prosto z rozgłośni radiowych utwory z krążka “What’s the Deal with Time?” duet prezentował na letnich polskich festiwalach takich jak Open’er Park, Soundrive, Salt Wave czy Alter Fest. Z niezwykle gorącym przyjęciem showcase’owej publiczności spotkali się podczas Vienna Waves Festival. Album został wyróżniony na szóstym miejscu w rankingu płyt roku 2021 r. "Gazety Wyborczej", oraz nominowany do "Odkryć Empiku".

Jak Gosia i Marcin sami przyznają, kluczowe dla nich są poczucie zgodności z brzmieniem - językiem, instrumentami, stylistyką - które najlepiej ich określa, oraz swoboda, jaką otrzymują od siebie nawzajem, bez próby naśladownictwa i wpisywania w czyjekolwiek oczekiwania. - Piszemy piosenki, jakie sami chcielibyśmy usłyszeć w radiu - mówią.