Niedługo minie 30 lat od śmierci Tadeusza Kantora. Cricoteka na ten dzień przygotowuje wirtualny program

Kantorowi zależało na żywym archiwum. W 1890 roku założył Cricotekę, która przez wiele lat pełniła podwójną funkcję. Z jednej strony była teatralnym archiwum, z drugiej – ośrodkiem Teatru Cricot 2. W podziemiach domu kapitulnego przy ulicy Kanoniczej 5 Krakowie odbywały się próby i działała galeria. Kiedy 10 lat później odszedł jej pomysłodawca, instytucja skupiła się na upowszechnianiu jego dzieł. Dziś, już w nowoczesnym budynku przy ul. Nadwiślańskiej, łączy w sobie muzeum, archiwum, galerie i ośrodek badań. Pandemia pokrzyżowała zaplanowane tam obchody jubileuszowego roku Cricoteki, ale nie przekreśliła ich zupełnie.

- Dla borykającej się z nową rzeczywistością Cricoteki najważniejszą rzeczą było otwarcie nowej, stałej wystawy „Tadeusz Kantor. Widma” – podkreśla Natalia Zarzecka, dyrektor Cricoteki. - Staraliśmy się, by widzowie mogli ją zwiedzać bezpiecznie, dlatego zmniejszyliśmy ilość osób, które mogły na niej przebywać. Paradoksalnie te - jak nam się wydawało - utrudnienia, wyszły na dobre ekspozycji, wpływając na jakość odbioru. Na dodatek w kontekście pandemii zyskała ona dodatkowe piętro recepcji, wpasowując się w niepokój, który obecnie nam towarzyszy – mówi.

Kiedy w Cricotece zaczęto pracować nad wystawą „Tadeusz Kantor. Widma”, nikt nie przypuszczał, co się niebawem wydarzy. Kiedy w końcu doszło do otwarcia ekspozycji, okazało się, że klisze pamięci artysty rezonują w nieoczywisty sposób z rzeczywistością, w której przyszło żyć w 2020 roku. To kolejna stała wystawa, która ma zaprezentować dorobek Tadeusza Kantora, i pierwsza, która jest nazywana przez ich twórców „antywystawą”.

- Wcześniej podążaliśmy za samym artystą, który pod koniec życia dużo myślał o swoim muzeum, tworzył podwaliny intelektualne pod tę instytucję. Teraz złamaliśmy tę zasadę i pokazaliśmy trudną pamięć i trudną przeszłość, która była obecna w spektaklach Tadeusza Kantora w sposób pozbawiony logicznej konsekwencji, ale przez to jeszcze mocniej oddziałujący na ludzi – wyjaśnia kuratorka ekspozycji Małgorzata Paluch-Cybulska.

Oprócz „Widm” udało się zorganizować także wystawę „Cargo” Marka Chlandy oraz widowisko Krakowskiego Teatru Tańca „Kantor. Burza” w reżyserii Sławka Krawczyńskiego i choreografii Anny Godowskiej.

Natomiast na przypadającą we wtorek 8 grudnia 30. rocznicę śmierci zaplanowano wydarzenia w sieci. O godz. 13 na profilu Cricoteki na Facebooku zostanie wyemitowane archiwalne nagranie „Żywych Pomników” z udziałem aktorów Teatru Cricot - Wacława i Lesława Janickich jako Dwóch Chasydów z deską ostatniego ratunku oraz Jana Książka jako Wiecznego Wędrowca.

O godz. 18 i 20 odbędą się kolejne dwa spotkania online w ramach „Wieczoru z Kantorem”. Najpierw o tym, w jaki sposób widzowie i kolejne pokolenia twórców czerpią z dziedzictwa Tadeusza Kantora w Cricotece porozmawiają kuratorki sztuki współczesnej Andy Rottenberg i Jarosława Suchana oraz dyrektor placówki Natalia Zarzecka. Podczas wirtualnego spotkania rozmówczynie zastanowią się także, w jaki sposób instytucja ta może być miejscem żywych idei, także po śmierci jej twórcy.

Z kolei o godz. 20 zostanie opublikowana prapremiera dźwiękowego spaceru po Krakowie „Kantor tu jest!”. Skomponowany przez Wojciecha Kiwera łączy w sobie wypowiedzi Tadeusza Kantora dotyczące miasta, libretta Agnieszki Jakimiak oraz tło dźwiękowe Piotra Peszata.

FLESZ - Maseczki w miejscu pracy? To pracodawca decyduje