Oświęcim. Smutek i niedowierzanie. Nie żyje Maria Starzyńska, nauczycielka z powiatowego „Chemika”

- Śmierć Naszej Koleżanki Marysi Starzyńskiej jest dla nas zaskoczeniem. Jak zwykle przyszła nie w porę, o wiele za wcześnie

– napisali nauczyciele z powiatowej dwójki.

Jak wspominają, Pani Maria żyła szybko, ale uważnie, dostrzegała ludzi i ich problemy, pracowała dużo, kochała prawdziwie. Była wspaniałą córką, oddaną i kochającą żoną i matką, świetną koleżanką. Miłością i przyjaźnią obdarowała Maćka, swojego męża. To najcenniejszy dar. Swojemu synowi Filipowi dała wiele miłości.

- Marysia lubiła też swoją pracę, z zaangażowaniem i odpowiedzialnie  wychowywała swoich uczniów. Była wymagająca, ale i wyrozumiała, zawsze dawała słabszym drugą szansę, a zdolniejszym podnosiła poprzeczkę

– wspominają Marię Starzyńską. - Ceniła sobie pracowitość, solidność, nie lubiła lenistwa i niedbalstwa. Dlatego miała tak dobre relacje ze swoimi uczniami, którzy widzieli w niej nie tylko nauczycielkę, lecz przede wszystkim życzliwego im człowieka - dodają.

Marysia była szczera i skromna, nie pchała się na pierwszy plan, nie lubiła grać pierwszych skrzypiec, a jednak wszyscy ją znali i szanowali. Kto z nią współpracował wiedział, że nie zawiedzie, a kiedy trzeba pomoże. Była zwyczajnie niezwyczajnym człowiekiem, opiekowała się rodziną, uczyła młodych ludzi czytać i rozumieć literaturę, chodziła po górach, jeździła na rowerze i na nartach, uwielbiała swojego kota, słowem uprawiała po mistrzowsku heroizm dnia codziennego.

- Nie znosiła patosu i sztuczności, rozgniewałaby się, gdyby na jej cześć pisać peany. Żyła prosto, zwyczajnie, z pasją, ale niestety za krótko… Tyle marzeń i planów zostanie niespełnionych… Tyle jeszcze dobra mogła dać nam wszystkim… Powiedzieć, że odeszła to jak zburzyć świat, który znaliśmy. Jej nieobecność zawsze będzie odczuwalna, choć pewnie każdy z nas zachowa o niej inne wspomnienia. Żegnaj Marysiu…

- dodają.

FLESZ - Przełomowe odkrycie polskich naukowców