Pola Nadziei w Krakowie. Cebulki żonkili zasadzili w ogrodzie hospicjum, proszą o wsparcie

FLESZ - Nowe objawy koronawirusa

- Pomimo wszystko musimy mieć nadzieję na lepszą przyszłość. Bo teraźniejszość jest dla naszego hospicjum bardzo ciężka, także pod względem finansowym - mówi Renata Połomska, koordynator Pól Nadziei. Przypomnijmy, że ta akcja ma na celu zwrócenie uwagi społeczeństwa na los osób nieuleczalnie chorych, będących u kresu życia, a także pozyskiwanie funduszy na funkcjonowanie hospicjum.

Organizatorzy Pól Nadziei podkreślają, że w tym roku z powodu epidemii koronawirusa nie mają jak prowadzić zbiórek publicznych, nie udało się przeprowadzić wiosennej kampanii Pola Nadziei. - Strata, jaką ponieśliśmy, nie mogąc prowadzić zbiórek, w tej chwili sięga już miliona złotych. To jest deficyt, który niestety w naszym budżecie narasta. To nas bardzo niepokoi, tym bardziej że prognozy dotyczące epidemii nie napawają optymizmem - zwraca uwagę Renata Połomska.

Jak można obecnie wspomóc hospicjum? Zbiórka funduszy prowadzona jest w Internecie - do wirtualnej puszki na www.hospicjum.krakow.pl/wirtualna-puszka. Pieniądze można też wpłacać bezpośrednio na konto Alior Bank nr 92 2490 0005 0000 4530 9034 8688 z dopiskiem "Puszka Pól Nadziei". A jeśli tylko będzie taka możliwość, wolontariusze kwestujący na rzecz hospicjum jak co roku we Wszystkich Świętych pojawią się na cmentarzach.

Ponieważ w tym roku szkoły nie mogły jak zawsze włączyć się w Pola Nadziei, nie uczestniczyły w sadzeniu cebulek przy hospicjum, organizatorzy akcji zachęcają je, by w przyszkolnych ogródkach stworzyły żonkilową rabatkę solidarności z hospicjum. - To będzie żywy symbol pamięci o chorych. A wiosną te kwiatki przypomną, że budzi się nadzieja do życia - kwituje Renata Połomska.

Krakowskie Hospicjum im. św. Łazarza w przyszłym roku będzie obchodzić swoje 40-lecie. Jego podopiecznymi są osoby terminalnie chore, u kresu życia. Hospicjum prowadzi oddział stacjonarny z 43 łóżkami, ponadto obejmuje opieką domową około 70 osób. Skupia się na tym, by czas, jaki pozostał chorym, był przez nich jak najbardziej komfortowo przeżyty, by chorzy nie cierpieli. Hospicjum jednocześnie odciąża rodziny w trudzie opieki nad tymi osobami.