Tatry. Czerwone Wierchy i Giewont jesienią. Idziesz samotnie, a tu stado kozic

Rudo-złote kolory Tatr to zasługa górskich traw, które właśnie o tej porze roku przybierają takie kolory. W przypadku Czerwonych Wierchów to zasługa rośliny sit skucina. To właśnie od jej późnoletnich jesiennych kolorów ten masyw w Tatrach Zachodnich zyskał taką nazwę.

Wędrując jesienią po Czerwonych Wierchach spotkać można garstkę turystów, ale i kozice. Zwierzęta te pasą się na górskich halach. Wybierając się jesienią w góry trzeba jednak pamiętać o zagrożeniach – szczególnie w najwyższych partiach.

- W partiach szczytowych Tatr Wysokich panują trudne warunki do uprawiania turystyki. Szlaki w wielu miejscach są oblodzone, a skała jest śliska. Od wysokości około 1900 m n.p.m. występują miejscami płaty śniegu, które zwłaszcza po stronie północnej i w miejscach zacienionych są zmrożone i bardzo twarde. Należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ jest bardzo ślisko, a poślizgnięcie w stromym terenie grozi niebezpiecznym w skutkach upadkiem z wysokości. Poruszanie się w takich warunkach, w wyższych partiach Tatr, wymaga dużego doświadczenia w zimowej turystyce górskiej i posiadania odpowiedniego sprzętu  wraz z umiejętnością posługiwania się nim. Na niżej położonych szlakach może być mokro, a miejscami ślisko i błotniście – ostrzega Tatrzański Park Narodowy.