FLESZ - Ile można zarobić w komisji wyborczej
Emil Karewicz zmarł 18 marca br., uroczystości pogrzebowe ze względu na epidemię odbyły się 23 czerwca. Urna z prochami aktora spoczęła w Alei Zasłużonych na wojskowych Powązkach. Uroczystości miały charakter świecki i państwowy. Ceremonia Pogrzebowa odbyła się w asyście Pocztu Sztandarowego, Kompanii Honorowej oraz Orkiestry Wojska Polskiego.
Aktora pożegnała rodzina, przyjaciele i przedstawiciele władz.
Emil Karewicz pośmiertnie został odznaczony przez prezydenta Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla kultury polskiej.
"Był zwycięzcą. Spełnionym artystą w zawodzie i szczęśliwym człowiekiem w życiu prywatnym" - powiedział w ostatnim pożegnaniu były prezes ZASP Krzysztof Kumor, jak podaje PAP.
Emil Karewicz urodził się 13 marca 1927 roku w Wilnie i tam, w Teatrze Małym, rozpoczął swoją karierę. W czasie II wojny światowej walczył w 2 Armii Wojska Polskiego. Po wojnie ukończył „Studio Dramatyczne Iwo Galla”. Grał na scenach łódzkich: im. S. Jaracza i Teatrze Nowym. Od 1962 związany był z Warszawą. Występował w teatrach: Ateneum, Dramatycznym i od 1967 Ludowym (w 1975 przemianowanym na Nowy).
Wśród wielu ról zagrał m.in. Oktawiusza w "Juliuszu Cezarze" Shakespeare’a, Capignaca w "Bonapartem i Sułkowskim" Brandstaettera, Franciszka Moora w "Zbójcach" Schillera, Gospodarza w "Weselu" Wyspiańskiego, a także Stomila w "Tangu" Mrożka i Geronta w "Szelmostwach Skapena" Moliera.
Największą popularność zapewniły mu role oficera gestapo w filmie "Jak rozpętałem drugą wojnę światową" oraz Hermanna Brunnera w serialu "Stawka większa niż życie".
Odcisk jego dłoni znajduje się w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach.
