Wilhelm Sasnal był najdroższy

Na tę niezwykłą imprezę, zorganizowaną już po raz 17., przybyły całe rodziny krakowian z otwartymi sercami i portfelami. Bowiem akcja - jak co roku - przeprowadzona została, by wspomóc Specjalny Ośrodek Szkolno -Wychowawczy nr 1 im. Jana Matejki, najstarszą placówkę kształcącą młodzież
o specjalnych potrzebach edukacyjnych.

Najdroższym obrazem okazała się praca "300 mil do nieba", anonimowego autora o pseudonimie Whielki Krasnal. Obraz osiągnął zawrotną kwotę 31 tys. zł, bowiem licytujący przypuszczali, że autorem dzieła jest słynny Wilhelm Sasnal, który tym razem dla zmylenia przybrał taki właśnie pseudonim. Organizatorzy nie potwierdzili jednak tych przypuszczeń.

Ale i tak to dzieło przebiło nawet cenę pracy "Bez tytułu" Jerzego Nowosielskiego, która sprzedana została za "marne" 13 tys. zł i obrazu "Pejzaż" Tadeusza Dominika, który oddano za 15 tys. zł. Wyjątkowo tanio "poszedł" także "Bukiet z kwiatami" Janiny Kraupe-Świderskiej (2 tys. 600 zł) i "Obraz mężczyzny" Zdzisława Beksińskiego (3 tys. zł).

- To najbardziej profesjonalna wśród wszystkich aukcji charytatywnych. Dlatego z prawdziwą przyjemnością ją prowadzę. Poza tym, to jedyna licytacja, gdzie mogę pozwolić sobie na jakiś dowcipny komentarz czy docinek - mówił przed rozpoczęciem aukcji Andrzej Starmach, znany krakowski marszand i kolekcjoner dzieł sztuki, który poprowadził "Aukcję Wielkiego Serca" - oczywiście charytatywnie.

Anna Dymna, gospodyni wieczoru, otwierając spotkanie namawiała wszystkich uczestników licytacji, żeby dali się ponieść szaleństwu i lekką ręką wydawali pieniądze, bo każda złotówka oznacza uśmiech dziecka. Starmach zadbał o to, żeby obecni na sali posłuchali rad artystki. Marszand nie szczędził zabawnych powiedzonek, by zdopingować "oporniejszych" uczestników licytacji. Nic nie uszło jego uwagi.

- Pan się wachluje, czy licytuje? - pytał. - To może tutaj drogo kosztować - dodawał kolekcjoner i swoim ulubionym młoteczkiem z wiśniowego drewna podbijał ceny.

Potrafił wprawić w zakłopotanie nawet najbardziej wytrawnych licytatorów. - Dzieciom pan żałuje?
- pytał. - Cała sala na pana patrzy - zawstydzał potencjalnego nabywcę, a ten znalazłszy się w takim mało komfortowym położeniu, rad nierad z pokorą przyjmował rzucaną przez Starmacha cenę.