- Tworzenie szopek to dbałość o kulturę i tradycję przekazywaną z pokolenia na pokolenie. Praca państwa rąk to dzieło, które zapisuje się na kartach historii. Wręczone dzisiaj odznaczenia są dowodem wdzięczności za ten szczególny wkład i pracę przy tworzeniu szopek. Niech będzie to także wielkie podziękowanie za godziny spędzone w pracowniach oraz motywacja do tworzenia kolejnych dzieł – mówił wojewoda małopolski Krzysztof Jan Klęczar.
18 lutego w sali Miedzianej w Pałacu Krzysztofory wojewoda małopolski wręczył Krzyże Zasługi: 8 Złotych, 2 Srebrne i 11 Brązowych. Trafiły do rąk zasłużonych szopkarzy: Wiesława Barczewskiego, Zbigniewa Grzecha, Jana Kirsza, Anny Malik, Stanisława Malika, Kazimierza Stopińskiego, Romana Woźniaka, Leszka Zarzyckiego, Dariusza Czyża, Zbigniewa Gillerta, Marzeny Dłużniewskiej, Filipa Fotomajczyka, Marka Głucha, Rozalii Malik, Andrzeja Malika, Renaty Markowskiej, Marka Markowskiego, Pawła Nawały, Katarzyny Rackiej, Andrzeja Wróbla i Jakuba Zawodzińskiego.
Unikatowa krakowska tradycja
Szopka krakowska jest ewenementem na światową skalę. Bogato zdobione, wielowieżowe sceny o architekturze nawiązującej do zabytków Krakowa, przedstawiające misterium Bożego Narodzenia szopki trafiły w 2014 roku na krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego. A od roku 2018 tradycja wykonywania szopek jest pierwszym wpisem z Polski na liście reprezentatywnej niematerialnego dziedzictwa ludzkości UNESCO.
Tradycja sięga XIII wieku. Wówczas przyjechali do Krakowa franciszkanie, którzy przenieśli na polski grunt tradycję jasełkową zapoczątkowaną przez Franciszka z Asyżu. Na przestrzeni wieków tradycja ta zaczęła się tak przenikać z miastem, że stała się strojnym, dekoracyjnym teatrzykiem.
Sam konkurs w tym roku konkurs odbywa się po raz 82., ale krakowski zwyczaj chodzenia z szopką po domach sięga jeszcze XIX wieku. Kiedy po I wojnie światowej zaczął powoli zanikać, Jerzy Dobrzycki, kierujący magistrackim działem propagandy, w 1937 roku zorganizował pierwszy Konkurs Szopek Krakowskich. Po II wojnie światowej konkursy wznowiono, a ich organizacji podjęło się Muzeum Krakowa, kontynuujące tę tradycję do dziś.
Twórcami oryginalnej krakowskiej formy byli murarze i pracownicy budowlani z przedmieść Krakowa: Krowodrzy, Zwierzyńca, Czarnej Wsi, Grzegórzek, Ludwinowa. W okresie jesienno-zimowym, kiedy prace murarskie nie są prowadzone, szukali oni dodatkowego zajęcia i zarobku.
Twórcami oryginalnej krakowskiej formy byli murarze i pracownicy budowlani z przedmieść Krakowa: Krowodrzy, Zwierzyńca, Czarnej Wsi, Grzegórzek, Ludwinowa. W okresie jesienno-zimowym, kiedy prace murarskie nie są prowadzone, szukali oni dodatkowego zajęcia i zarobku.
