Felieton Grzegorza Tabasza. Ciemiernik wiosenny

U nas w naturze raczej niespotykany, chyba, że ucieknie z ogrodów, gdzie jest sadzony. Tym samym zaliczenie do rodzimych gatunków jest problematyczne. Mniejsza z tym. Białe kwiaty pokazuje już podczas styczniowych odwilży. Bywa, że nawet w grudniu, czego właśnie doświadczyłem w ogrodzie.

Taki zwiastun wiosny w pierwszych daniach zimy. Jak wszystkie wcześniaki ma sporo wymagań. Wpierw za mały okaz trzeba wyłożyć równowartość butelki dobrego wina. Potem zażąda wilgotnej, lecz niezbyt mokrej gleby. Próchniczej, przepuszczalnej i przy okazji bogatej w wapń. Nieco słońca i żadnych przeciągów. I nie radzę pomylić się z wyborem stanowiska, bo przeprowadzek nie znosi Jeśli będzie zadowolony z opieki wreszcie odpłaci się ładnymi kwiatami w środku zimy. Teraz najważniejsze: pupil jest paskudnie trujący. Jak wszyscy członkowie rodziny jaskrowatych Niebacznie zjedzony wpierw oszołomi a później postawi serce na baczność. Sok może wywołać na skórze brzydkie rany.

Tylko u osób wrażliwych, czego wcześniej nikt nie wie. Na wiosenne bukiety zupełnie się nadaje. Trudno w to uwierzyć, ale niegdyś koneserzy przerabiali wiecznie zielone liście na rodzaj mocnej tabaki. Zapewne klasyczny produkt z liści tytoniu był zbyt słaby…