Felieton Grzegorza Tabasza. Ptaki zimowe

Skład menu to w większości owady i drobne bezkręgowce. Pąki liściowe to tylko drobne uzupełnienie diety. Czyli bryndza, jak to mówią na Podhalu. Najgorsze jest to, że dokarmić nie ma jak. Choćbym wyłożył najpyszniejsze tłustości, najsmaczniejsze i najdelikatniejsze nasiona, to nic z tego nie będzie. Żadnej konsumpcji.

Przygotowałem mieszankę maku, mielonych nasion słonecznika, orzechów laskowych, konopii i lnu. Okrasiłem danie drobno siekanym suszem owocowym. Morele, jabłka, śliwy. Tak dla koloru, aby przyciągało ptasie oczy. I nic. Żaden z wygłodzonych ptaków nawet na mój trud nie spojrzał. Za to używanie miały synogarlice, które wyczyściły karmnik do spodu. A tak bardzo się starałem… Jak sądzę winnych nie ma.

Rzecz w tym, iż ptaki lata nie wiedzą co to karmnik. Odlatują na zimę, nie muszą być dokarmiane. Co innego gatunki zostające na zimę. Wróble, mazurki, zięby czy wszystkie sikory. O synogarlicach nie wspominając. One doskonale wiedzą co to karmnik i powieszona słonina. Bez najmniejszych problemów korzystają z dokarmiania a głód jest najlepszym nauczycielem. Plus wiedza przekazywana z pokolenia na pokolenie.

Gatunki, którym chciałem pomóc, musiałbym wpierw nauczyć korzystania z wyłożonego pokarmu i tej śmiesznej budki na jednej nodze zwanej karmnikiem. Obawiam się, że nie będę miał na to czasu. Za oknem sypie śniegu i wszystkie prognozy pogody nie przewidują zmian. Tylko ptaków mi żal…