Po hangarze na terenie Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie pozostały tylko ruiny

- Jest to fragment hangaru betonowego (boczna dobudówka). Był to pierwszy z hangarów wybudowanych na lotnisku Rakowice-Czyżyny w ramach międzywojennej modernizacji i równocześnie jedyny dwunawowy hangar o konstrukcji żelbetowej, pierwszy z zachodniej grupy. Oddano go do użytku w 1925 roku. Ze względu na wysokie koszty wykonania kolejne hangary były już jednonawowe o konstrukcji stalowej o wymiarach 55 m na 56 m - dowiadujemy się z Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.

Hangar, tak samo jak inne zabudowania lotniska został zniszczony podczas odwrotu Niemców w styczniu w 1945 roku.

Póki co MLP nie podaje żadnych informacji odnośnie planów na odbudowę tego hangaru.

W latach 1924-25 zainicjowano w Polsce prace nad wdrożeniem nowej koncepcji lotnisk mającej francuski rodowód. Centralne miejsce zajmowało koliste pole wzlotów. Na planie czworo- lub sześcioboku (tzw. haksagonu) lokowano grupy hangarów wojskowych i cywilny dworzec lotniczy. Główny wkład w adaptację koncepcji do warunków polskich wniósł kpt. inż. Adam Mrówka oraz gen. Włodzimierz Zagórski, dowódca Departamentu IV Żeglugi Powietrznej M.S. Wojsk.

W połowie lat 20. XX w. do modernizacji wytypowano największe z polskich lotnisk: Kraków-Rakowice, Dęblin, Poznań-Ławica, Toruń. Również planowane nowe lotniska na Okęciu w Warszawie oraz Skniłów we Lwowie miały mieć taki układ. W 1925r. w Krakowie oddano do użytku nowoczesny dwunawowy hangar o konstrukcji żelbetowej, pierwszy z zachodniej grupy. Ze względu na wysokie koszty z wykonania kolejnych zrezygnowano na rzecz zaprojektowanych przez Górnośląskie Towarzystwo Przemysłowe, hangarów jednonawowych o konstrukcji stalowej o wymiarach 55 m x 56 m. Ich projektantem był inż. Bronisław Kowalski, a kierownikiem budowy i autorem projektów wykonawczych prof. inż. Izydor Stella-Sawicki. Zautomatyzowane, stalowe wrota hangarów zaprojektował inż. Ignacy Brach.

Oddane w 1929r. do użytku hangary były zaliczane do największych i najnowocześniejszych budowli tego typu na świecie. Stały się jednym z symboli krakowskiego lotniska Rakowice-Czyżyny. Unikatowy dach został podwieszony do zewnętrznych trzech łuków nośnych o stalowej, kratownicowej konstrukcji. Dzięki temu uzyskiwano niezakłóconą obecnością podpór, zadaszoną powierzchnię około 3600 mkw. dla czterech eskadr myśliwców.

Na terenie lotniska Rakowice-Czyżyny powstało w sumie sześć takich budowli, pięć na potrzeby 2. Pułku Lotniczego i jeden w 1939r. dla Polskich Linii Lotniczych LOT. W Polsce wybudowano blisko 30 tego typu hangarów z około 100 planowanych.

Realizacja inwestycji budowlanej na lotnisku Rakowice-Czyżyny, zainicjowanej w 1925r. przez płk. pil. Jerzego Boreyszę, dowódcę 2. Pułku Lotniczego zwolniła po 1936r. i została przekreślona ostatecznie przez wybuch II wojny światowej. Od września 1939r. lotnisko okupowane przez Niemców było rozbudowywane (w tym betonowy pas startowy i droga do kołowania) i wykorzystywane na potrzeby Luftwaffe.

W styczniu 1945r. wycofujący się Niemcy dokonali poważnych zniszczeń w infrastrukturze lotniska, np. wysadzając w powietrze większość hangarów. Po wojnie odbudowano dwa, w tym Hangar Główny Muzeum. W zachodniej grupie hangarowej zachowały się jedynie relikty budynków m.in. ściany zachodniej hangaru nr 5, płyt hangarowych i przedhangarowych, ścian hangaru oraz muzealny gmach główny.

Praca zdalna zdała egzamin na rynku pracy