Jerzy "Jotka" Kędziora zasłynął jako twórca rzeźb balansujących, znanych między innymi z krakowskiej kładki Bernatka, ale też pokazywanych w w Londynie, Madrycie, Nowym Jorku, Miami, Dubaju, a ostatnio także podczas paryskich igrzysk.
- W kobierzyńskim Szpitalu Jerzy Kędziora obecny jest od jesieni 2018 roku, kiedy to w budynku teatru otwarta została wystawa wykonanych przez niego popiersi przedstawiających wielkich Polaków, upamiętniając setną rocznicę odzyskania przez Polskę Niepodległości. Od tego czasu funkcjonuje tu jego pracownia, którą można było zwiedzać w czasie niedawnych 26. Małopolskich Dni Dziedzictwa Kulturowego. Szpitalny park natomiast przekształcił się w plenerową galerię rzeźb balansujących. Stworzony wokół nich program terapeutyczny ma wzmacniać pacjentów szpitala, skłaniając do poszukiwania takiego sposobu funkcjonowania, który po zakończonej hospitalizacji pozwoli im na zachowanie psychicznej równowagi - wyjaśnia Maciej Bóbr, rzecznik kobierzyńskiego szpitala.
Od soboty 7 września „balansjery”, uzupełnione zostały przez figuratywne, a także niefiguratywne rzeźby stacjonarne, pokazując mniej znane oblicze twórczości rzeźbiarza. To już nie tylko sportowcy i akrobaci zawieszeni między niebem a ziemią, ale portretowe popiersia, ale także znana z legendy postać Mistrza Twardowskiego i jego koguta oraz „wyłaniające się” z nieobrobionych brył materii ludzkie półpostacie, nieco abstrakcyjne prace „Basetla” i „Gamba” oraz „Strach na wróble”.
Całość nowej ekspozycji uzupełniają popiersia papieża św. Jana Pawła II (koło kaplicy szpitalnej) oraz marszałka Józefa Piłsudskiego, jako nawiązanie do hospitalizacji jego małżonki.
Jerzy „JOTKA” Kędziora urodził się w 1947 r. w Częstochowie. Jest rzeźbiarzem, malarzem i projektantem. Od początku swojej drogi twórczej artysta interesował się sztuką kinetyczną i eksperymentami rzeźbiarskimi. Wydarzenia związane z protestami robotników, ruchem „Solidarność” zainspirowały artystę do stworzenia „Portretu Polaka czasów transformacji i Solidarności”. Ta realizacja z lat 80. zawiera prace z cyklów: „Chwiejni”, „Zreanimowani”, „Z odciągami”, „Pęknięty Głos”, „Wieszaki dla” czy „Uniformy dowódcze”. Chwiejność czasu, wyborów i bytu ówczesnego pokolenia stała się kanwą do artystycznych poszukiwań, które zaprowadziły rzeźbiarza w latach 90. do rozpoczęcia prac nad rzeźbami balansującymi, w których na pozór ciężkie i statyczne formy stały się ulotnymi przedstawieniami. Dzięki tym unikalnym pracom artysta stał się rozpoznawalny na świecie.
